Ακόμη κι αν οδηγείς μια Χάρλεϊ ή το πιο ακριβό αμάξι, αν οδηγείς μόνος, σύντομα θα συνειδητοποιήσεις ότι ο δρόμος δεν έχει προορισμό.
2 σχόλια
:
Clem
είπε...
δεν νμζ ότι έχει (την μεγαλύτερη) σχέση αν πας μόνος ή με παρέα, μα πόσο είσαι διατεθειμένος/η να παραμείνεις στην ίδια συνθήκη //καθημερινότητα, η οποία καλώς ή κακώς κάποια στιγμή θα μετατραπεί σε ρουτίνα, κ πόσες αντοχές θα έχεις ώστε να το κρατήσεις ίδιο κ αυτούσιο. (;) Μου φαίνεται λίγο λάθος (σόρρυ για την έκφραση "σωστού -λαθους" η οποία από μόνη της είναι σχετική) να ενοχοποιούμε προτιμήσεις (στην περίπτωση δλδ που είναι προτίμηση πχ κάποιο να έχει επιλέξει ένα πιο μοναχικό δρόμο ή αντίστοιχα πάλι για το αντί του..
Clem, μμ, έχοντας ως επίκεντρο τη φύση του ανθρώπου γενικότερα, δε θα έλεγα ότι είναι θέμα προτίμησης· κατ' επέκταση δεν ενοχοποιούμε και κανέναν. Είναι ξεκάθαρο πως σε όλα υπάρχουν εξαιρέσεις, όμως, ο κανόνας λέει πως ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Έτσι δεν είναι? Βρισκόμαστε στην προνομιακή θέση να λαμβάνουμε τις εμπειρίες της ζωής με τη δυνατότητα να τις επεξεργαστούμε, να τις αναλύσουμε, να τις κρίνουμε, αλλά και με την ανάγκη, ταυτόχρονα, να τις μοιραστούμε. Τώρα, ακόμη κι αν μιλήσουμε για τις εξαιρέσεις, θα έλεγα πως πρέπει να τις πιάσουμε μία προς μία. Καθώς, δεν είναι ξεκάθαρο και αυτονόητο το πώς επιλέγει κάποιος έναν "πιο μοναχικό δρόμο", όπως είπες. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που υποβόσκει κάποιο σημαντικό, χρόνιο-πιθανότατα πρόβλημα και ο τρόπος του ατόμου να ανταπεξέλθει στα δεδομένα είναι η επιλογή ενός τέτοιου δρόμου· για να μην αναφέρω τις περιπτώσεις όπου δεν είναι καν θέμα επιλογής, αλλά μόνο συμβιβασμός και προσαρμογή...
Για τη ρουτίνα και την καθημερινότητα θα σου απαντήσω σε ξεχωριστό ποστ, γιατί νιώθω ότι έχω και θέλω να γράψω πολλά.. ^^ Σε κάθε περίπτωση, ευχαριστώ για την έμπνευση! ;)
Ελπίζω να είσαι καλά και καλή χρονιά! (Ακόμη Ιανουάριο έχουμε, πιάνεται).
2 σχόλια :
δεν νμζ ότι έχει (την μεγαλύτερη) σχέση αν πας μόνος ή με παρέα, μα πόσο είσαι διατεθειμένος/η να παραμείνεις στην ίδια συνθήκη //καθημερινότητα, η οποία καλώς ή κακώς κάποια στιγμή θα μετατραπεί σε ρουτίνα, κ πόσες αντοχές θα έχεις ώστε να το κρατήσεις ίδιο κ αυτούσιο. (;) Μου φαίνεται λίγο λάθος (σόρρυ για την έκφραση "σωστού -λαθους" η οποία από μόνη της είναι σχετική)
να ενοχοποιούμε προτιμήσεις (στην περίπτωση δλδ που είναι προτίμηση πχ κάποιο να έχει επιλέξει ένα πιο μοναχικό δρόμο ή αντίστοιχα πάλι για το αντί του..
^^
Clem,
μμ, έχοντας ως επίκεντρο τη φύση του ανθρώπου γενικότερα, δε θα έλεγα ότι είναι θέμα προτίμησης· κατ' επέκταση δεν ενοχοποιούμε και κανέναν. Είναι ξεκάθαρο πως σε όλα υπάρχουν εξαιρέσεις, όμως, ο κανόνας λέει πως ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Έτσι δεν είναι? Βρισκόμαστε στην προνομιακή θέση να λαμβάνουμε τις εμπειρίες της ζωής με τη δυνατότητα να τις επεξεργαστούμε, να τις αναλύσουμε, να τις κρίνουμε, αλλά και με την ανάγκη, ταυτόχρονα, να τις μοιραστούμε.
Τώρα, ακόμη κι αν μιλήσουμε για τις εξαιρέσεις, θα έλεγα πως πρέπει να τις πιάσουμε μία προς μία. Καθώς, δεν είναι ξεκάθαρο και αυτονόητο το πώς επιλέγει κάποιος έναν "πιο μοναχικό δρόμο", όπως είπες. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που υποβόσκει κάποιο σημαντικό, χρόνιο-πιθανότατα πρόβλημα και ο τρόπος του ατόμου να ανταπεξέλθει στα δεδομένα είναι η επιλογή ενός τέτοιου δρόμου· για να μην αναφέρω τις περιπτώσεις όπου δεν είναι καν θέμα επιλογής, αλλά μόνο συμβιβασμός και προσαρμογή...
Για τη ρουτίνα και την καθημερινότητα θα σου απαντήσω σε ξεχωριστό ποστ, γιατί νιώθω ότι έχω και θέλω να γράψω πολλά.. ^^ Σε κάθε περίπτωση, ευχαριστώ για την έμπνευση! ;)
Ελπίζω να είσαι καλά και καλή χρονιά! (Ακόμη Ιανουάριο έχουμε, πιάνεται).
Δημοσίευση σχολίου