Έχεις νιώσει ποτέ ότι πρέπει να κάνεις κάτι που είναι λάθος?
Κάτι που το αισθάνεσαι λάθος, για να είμαι πιο ακριβής. Γιατί μπορεί και να μην είναι στην τελική. Και για να το κάνω πιο περίπλοκο, ο λόγος που πρέπει να το κάνεις είναι γιατί "ξέρεις" ότι το αποτέλεσμα θα βοηθήσει κάποιον άλλον ή άλλους· άτομο/άτομα που υπολογίζεις στη ζωή σου, τέλος πάντων.
Αλλά πώς να επιλέξεις ποιο είναι το σωστό όταν δεν έχεις κανένα δεδομένο? Ίσως είναι λάθος, ίσως έτσι απλά νομίζω και τελικά κάνω το σωστό. Ίσως πάλι βοηθήσω τους άλλους με την πράξη μου και αυτό μετά να με βοηθήσει πίσω με τον τρόπο του, οπότε αξίζει να το κάνω μία η άλλη· σωστό ή λάθος. Αλλά αν πάλι δε βοηθήσει και είναι και λάθος για μένα και με μπλέξω σε κάτι που δεν υπήρχε λόγος εξαρχής? Αφού έχω την επιλογή να μην το κάνω, αν θέλω.
Δεν το κάνω και ό,τι θέλει ας συμβεί· είναι και αυτό μια λογική. Στο κάτω κάτω, ποιος είμαι εγώ για να βγάλω εσένα ή και τον άλλον από τη δύσκολη θέση, ποιος είμαι για να προσπαθήσω να βγάλω το φίδι απ' την τρύπα? Δε θυμάμαι να δήλωσα ποτέ ότι θέλω την ευθύνη ενός "ήρωα"... Ο καθένας έχει τα προβλήματά του, λένε, και είναι υπεύθυνος για την επίλυσή τους. Όπως έστρωσες θα κοιμηθείς, που λέει και ο παππούς μου.
Όμως μήπως και αυτή η σκέψη παρα-είναι εγωιστική? Θέλω να πω, σε μια κοινωνία ζούμε, δε γίνεται να μην υπολογίζουμε καθόλου και τους άλλους γύρω μας, ιδιαίτερα όταν είναι άνθρωποι που νοιαζόμαστε. Οκ, σύμφωνοι, μόνοι γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι, αλλά ζούμε παρέα. Και το θέμα τώρα είναι ότι αναρωτιέσαι τι πρέπει να κάνεις, γιατί μέσα σου ξέρεις ότι δεν είναι καθαρά πρόβλημα του άλλου· αυτό το "λάθος" που πρέπει να γίνει. Έχει να κάνει και μ' εσένα, αλλά πιο έμμεσα. Ίσως το βρεις μπροστά σου αργότερα και τότε να είναι αργά...
Και μετά πάλι σκέφτομαι, αν ο άλλος ήταν στη θέση μου, θα έπαιρνε το ίδιο ρίσκο για μένα? Θα έκανε τις ίδιες σκέψεις ή θα επέλεγε τον "safe" δρόμο? Γιατί, μήπως αυτός είναι ο σωστός τρόπος να το ζυγίσεις, θα έλεγε κάποιος άλλος. Μήπως και αυτή η σκέψη παρα-είναι εγωιστική?
Σωστό ή λάθος σε αντικειμενικό επίπεδο, πόσο πιο εύκολο είναι ν' αποφασίσεις για κάτι τέτοιο όταν το μυαλό και το ένστικτό σου βρίσκονται σε κοινή τροχιά! Πόσο θα ήθελα να ήταν έτσι και τώρα...
Μία βδομάδα πέρασε ήδη. Την προηγούμενη Δευτέρα τσιμπήθηκα κι εγώ, πρώτη δόση, και αύριο μπαίνει ο Ιούνιος... Καλό μας καλοκαίρι, με όλα τα σωστά και λάθη του, και πραγματικά εύχομαι να μη χρειαστεί να μπείτε σε θέση που εμπεριέχει δύσκολα διλήμματα..
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου