Ποτέ δεν μπορούσα να εξηγήσω γιατί επιστρέφουν. Συμβαίνει τόσο συχνά, αλλά κάθε φορά το ίδιο ανεξήγητα. Κάποιες φορές τους βλέπεις μέσα στη μέρα, άλλες πολύ αργά τη νύχτα· άλλες φορές με ντάλα ήλιο και άλλες με συννεφιά. Και είναι πάντα ολόκληρο παρεάκι!
Και να πεις ότι ζούμε δίπλα στη θάλασσα, να το δικαιολογήσω κάπως· είναι περαστικοί θα έλεγα, κάνουν βόλτα και επιστρέφουν σπίτι τους. Όμως όχι, είμαστε αρκετά χιλιόμετρα από την παραλία και αρκετά μέσα στην πόλη για να πεις ότι απλά τυχαίνει. Όχι, είναι ξεκάθαρα επιδρομές με άγνωστο, για εμάς, σκοπό.. Κάποια στιγμή μου εξήγησε ένας φίλος γιατί μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Γιατί, δηλαδή, μπορεί οι γλάροι να αφήνουν για λίγο το σπίτι τους και να βγαίνουν τσάρκα στον πολιτισμό. Έχει να κάνει με τον καιρό, με τη βροχή, μου είχε πει και εγώ του έγνεψα καταφατικά, σαν να είχε αυτονόητα δίκιο. Όμως με τον καιρό, συνειδητοποίησα ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, δε συμβαίνει (μόνο) τότε, αλλά τακτικά, σε άτακτες περιόδους. Άλλοι πετάνε μπροστά απ' τα μπαλκόνια μας, άλλοι πετάνε χαμηλά και παράλληλα με τ' αυτοκίνητα και άλλοι ελέγχουν από ψηλά, κάνοντας κύκλους τοπικά.
Το πιο περίεργο κι εντυπωσιακό, όμως, δεν είναι το άγνωστο αυτό κίνητρό τους, αλλά οι αντιδράσεις τους. Έχεις ακούσει ποτέ πώς κάνει ο γλάρος?... Δε θα ξεχάσω τα πρώτα βράδια που συνειδητοποίησα ότι η γλαρο-συμμορία βρισκόταν στη γειτονιά μας, τότε που ξαπλώναμε στο κρεβάτι μέσα στο κατακαλόκαιρο, με όλα τα παράθυρα ανοιχτά, ελπίζοντας σε κάποιο αφύσικο, δροσερό αεράκι να μας επιτρέψει να κοιμηθούμε. Κοιμόμασταν στα πίσω δωμάτια, όχι στον κεντρικό μπροστά, γιατί τη μέρα ο ήλιος τα έβλεπε λιγότερο και όντως, τη νύχτα ήταν λίγο πιο δροσερά. Οι ήχοι τής πόλης, λοιπόν, ερχόντουσαν πάντα μέσα από τα στενά, στα κλεφτά κι απρόσκλητα. Την πρώτη φορά δεν είχα δώσει τόση σημασία, μιας και είχα πειστεί πώς είναι παρέα νέων που κάνουν φασαρία γελώντας, κάπου σε κάποιο τετράγωνο παραπέρα. Κι όμως, ήταν γλάροι. Και ήταν τη δεύτερη (ή ίσως τρίτη) φορά που συνέβη και το διαπίστωσα, γιατί πραγματικά μ' έκαναν να σηκωθώ απ' το κρεβάτι και να βγω έξω στο μπροστινό μπαλκόνι! Ήταν ένα τόσο αξιοπερίεργο και πρωτόγνωρο για μένα φαινόμενο. Γελούσαν ανθρώπινα, δυνατά και κοφτά, σαν το υστερικό γέλιο του τζόκερ στην ταινία, σαν ένας μανιακός δολοφόνος που μόλις είχε ολοκληρώσει τον σκοπό του. Κοίταζα για ώρα στον ουρανό, προσπαθώντας να διακρίνω συγκεκριμένα ποιοι "γελούσαν" έτσι. Έμοιαζαν να μας κοροϊδεύουν, κοιτώντας τη συνολική κατάντια μας από ψηλά και σχολιάζοντας ειρωνικά στα γλαρικά.
Έχεις ακούσει ποτέ πώς κάνει ο γλάρος? Έχει ένα ανατριχιαστικό γέλιο που, όμως, σίγουρα θα θες να ξανακούσεις· είναι τόσο μαγικά παράξενο! Έχουν καιρό να φανούν τελευταία στη γειτονιά, ίσως μπήκαν κι αυτοί σε καραντίνα. Παρ' όλα αυτά, εγώ θα περιμένω.
-
12 σχόλια :
Τέλειο, τέλειο!
γενικά, έχεις αυτήν την αίσθηση να μεταφέρεις μέσα στα κείμενά σου ήχους εικόνες κινήσεις λες και βγαίνουν στον αναγνώστη ως 3d σε εικονική πραγματικότητα.
1-1,5 βδομάδα τώρα τους ακούω τόσο δυνατά, ενώ βρίσκονται από μία απόσταση που θα έφτανε, υπό άλλες συνθήκες, ο απόηχος, αλλά δυνατά σαν να ήταν δίπλα στο αυτί σου. δύο μέρες προσπαθώ να το ηχογραφήσω αλλά δεν, μάλλον χωλαίνω λίγο στον συγχρονισμό.
και ναί, το έχω πάθει αυτό με το γέλιο, ένα γελιο παιδιών, δυναμικό, όχι τόσο "μανιακό", μα σίγουρα θες να το ξανακούσεις. ίδιως μέσα σε ώρα και απόσταση, που ξέρεις ότι δεν είναι κανείς εκεί (κανείς λόγω της καραντίνας) πραγματικά αυτό που σχολίασες-
Clementine,
σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια -για άλλη μια φορά- αλλά προσωπικά θέλω να πιστεύω ότι είναι μια διαδικασία (αυτή η 3D εικόνα) που προκύπτει από τη "συνεργασία" συγγραφέα-αναγνώστη· δεν το κάνω μόνο εγώ έτσι, δηλαδή, είναι και το πώς εσύ (ή ο κάθε ένας) το διαβάζει και έχει τη διάθεση να "μπει" μέσα σε αυτό...
Αν τους ηχογραφήσεις ποτέ, θα ήθελα να τους ακούσω κι εγώ! :)
Πολύ μαγικό πράγμα το γέλιο. Όταν το κάνεις εσύ σου δίνει ζωή και όταν το κάνουν άλλοι (και τυχαίνει για κάποιον λόγο να σ' ευχαριστεί) σου δίνει ενέργεια και διάθεση! Πρέπει να γελάμε λίγο περισσότερο, θα έλεγα...
Τις καλησπέρες μου και ευχές για ένα καλό φθινόπωρο.
αγαπώ όπως το θέτεις, και ναι έχεις δίκιο
(αναφερόμενη στην ολότητα του μηνύματός σου)
δεν ξέρω αν κολλάει αυτό που θα πω, (είναι σχετικό με μία άσκηση που κάναμε στο θέατρο) ακόμα και να μιλούσες σε μία γλώσσα δική σου- που την έχεις φτιάξει εσύ, υπάρχει η πιθανότητα ο άλλος να σε καταλάβει, αν νιώθει ότι θέλει να ακούσει και να "μπει" (όπως λες και συ) μέσα σ'αυτό. δεν ξέρω αν σχετίζεται με αυτό που έγραψες εσύ, γτ είναι αρκετά κατανοητός κ επεξηγηματικός ο λόγος σου.
Πρέπει να δω αν έχω πετύχει τίποτα με αυτές τις ηχογραφήσεις, τώρα που το ανέφερες! εννοείται και ναι! :) :) :)
φθινόπωρο καλόοοο
Clementine,
η πιθανότητα υπάρχει, το ερώτημα είναι αν μετά μπορεί να επιβεβαιωθεί κάπως το ότι οι δύο βρίσκονται σε κοινό "μονοπάτι" και ένα δεύτερο ερώτημα, το αν τελικά χρειάζεται να σε καταλάβει ο άλλος ή είναι απλά αρκετό το να βρει ένα δικό του "νόημα" μέσα από τη "γλώσσα" σου..
Γράφω πολύ επεξηγηματικά, όντως· αποτυχημένος ποιητής τελείως θα έβγαινα.. xD
...να δεις!
ένας λόγος που διάλεξα που διάλεξα ποίηση, ο μη επεξηγηματικός λόγος.
" ότι σου αποκρύπτω στοιχεία της αλήθειας μου δεν σημαίνει ότι σου λέω κ ψέμματα" ( κάποιος φιλόσοφος της κλασικής εποχής το είπε δεν θυμάμαι ακριβώς ποιός, ίσως ο ηράκλειτος- ίσως λέω κ βλακείες- θα το ψάξω μετά και θα στείλω επιβεβαίωση)
πέρα από τον ηράκλειτο (?) το λένε κ οι σλιπκνοτ " But her peace of mind can't stay inside the lines_it's so confusing, the methods that she's using. she knows.. lalalal"
Λοιπόν, όσο αφορά το πρώτο σκέλος του μηνύματος σχετικά με τη γλώσσα
Ως άσκηση, χρειαζόσουν να βρεις το νόημα, μετά ρωτούσες αν όντως ήταν αυτό και ο άλλος/η σου απαντούσε θετικά η αρνητικά. Για ποιόν λόγο να πει το αντίθετο(?), τότε δεν θα υπήρχε καν η άσκηση. Η επιβεβαίωση έρχεται με την ερώτηση. Όλες οι κουκουβάγιες το ξέρουν αυτό (!)
και οι άνθρωποι, αλλά αυτοί δε το χρησιμοποποιούνε προτιμούν να φτιάχνουν σενάρια.
Αυτό όμως για το "νόημα" υφίσταται περισσότερο στη ποίηση παρά ως άσκηση ( δλδ, στην άσκηση μπορείς να πεις με μία δικιά σου γλώσσα "πήγα στο περίπτερο" δεν έχει κάποιο άλλο νόημα_δεν θα αναπτύξεις παράγραφο απλά "πήγα στο περίπτερο" ούτε γιατί, ούτε τί να αγοράσω, ούτε αν αγόρασα, απλά πήγα. αυτό πρπ να βρει ο απέναντι σου.
Ενώ, στη ποίηση (πχ)
ναι προφανώς και ο καθένας θα βρει ένα δικό του νόημα ντυμένο με δικές σου λέξεις .χρειάζεται ομολογουμένως και αυτό. πολλές φορές,ίσως να μην αποκλίνει και πολύ (βέβαια, αυτό πάει μακρυά την βαλίτσα.. , θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι το "νόημα" συντελλείται σχετικά με τα βιώματα με τις αντιλήψεις που έχει για το αντίστοιχο θέμα -άν έχει-, με την διαμόρφωση του χαρακτήρα του στο κοινωνικό σύνολο ενταγμένο σε αυτο το "θέμα" ή "νόημα" κλπ κουλουπού/)
Και εδώ εμφανώς, θα χρειαστούν ερωτήσεις για την κατανόηση - αν ενδιαφερόμαστε δλδ στο πως το εκλαμβάνει αυτ@ που το έγραψε
{ η συνεργασία που ανέφερες κ συ :}
! Σημαντικό είναι, ότι δεν θα υπάρχει πάντα κάποιο ιδιαίτερο νόημα, ή ότι ντε και καλά υπάρχει κάποιο νόημα αλλά δε τους το λέμε,
ή να υπάρχει κάτι χωρίς να το έχουμε προσχεδιάσει, ουσιαστικά να μη το ξέρουμε στα σίγουρα (να σχεδιάστηκε μέσω διάισθησης - ο mendeleev άφησε χώρο στο περιοδικό πίνακα για νέα στοιχεία μέσω διάισθησης)
Eίναι κ αυτός ένας λόγος να επιλέξεις τον ποιητικό λόγο, η αμφισβήτηση.
Κι είναι ορθές οι απαντήσεις σου αλλά δεν νομίζω ότι μπορώ να απαντήσω de facto, έκανα ότι καλύτερο μπορούσα :))))))) μιαρρρ*
clementine *
Clementine,
χαχα και αντίστοιχα, για μένα, ο βασικός λόγος που δεν ασχολούμαι πραγματικά με την ποίηση. :P
Δε συμφωνώ καθόλου με τη φράση του κυρίου φιλοσόφου. Υπάρχει λόγος που αποκρύπτεις ό,τι αποκρύπτεις, δε γίνεται τυχαία, οπότε ό,τι κι αν είναι το αυτό, το "χρειάζεσαι" κρυμμένο, άρα(!), αν ήταν ανάγκη θα έλεγες και ψέματα για να το κρατήσεις κρυφό. Το ότι έτυχε να μην το κάνεις, γιατί ο άλλος δε ρώτησε ή το απέκρυψες με ελιγμούς, μπορεί να μην το καθιστά ψέμα με τον πραγματικό ορισμό της λέξης, αλλά σίγουρα δεν είναι και καθαρή αλήθεια..
Και για να σου απαντήσω κι εγώ με μουσικούς στίχους, ο Chris Cornell στο Nearly Forgot My Broken Heart, πολύ εύστοχα λέει: Every little secret has a lie.
Not IS a lie, but HAS a lie...Think about it. ;)
Το θέμα με την ποίηση είναι ότι, ακριβώς επειδή γράφεις κάτι και του βάζει μια ταμπέλα "ποίημα", αποκτάει άλλη διάσταση και ο άλλος ψάχνει οπωσδήποτε να δικαιολογήσει την ύπαρξη της κάθε λέξης σου... Γίνεσαι σημαντικός/ιδιαίτερος, χωρίς πάντα να υπάρχει λόγος· διότι, όπως είπες και εσύ: δε θα υπάρχει πάντα κάποιο ιδιαίτερο νόημα.
Οπότε, ακόμη κι αν γράψεις "πήγα στο περίπτερο" μέσα σ' ένα ποίημα, κάποιος θα βρει κάτι να πει, να νιώσει μέσα απ' αυτό· θα ψάξει να βρει τον λόγο που το έγραψες ντε και καλά. Ενώ αντίθετα, αν το γράψεις σε μια έκθεση, σε ένα άρθρο, ο άλλος θα είναι σίγουρος ότι δεν ήθελες να πεις/εννοήσεις κάτι περισσότερο από το προφανές.
Άρα καταλήγουμε ότι όλα είναι "στον αέρα", στην ποίηση. Θες, δε θες να πεις κάτι, ποτέ δε θα είμαι σίγουρος εγώ σαν αναγνώστης· ούτε για αυτό ούτε για το ότι έδωσα τη σωστή απάντηση, όταν τη σκεφτώ και τη δώσω... Εμένα προσωπικά δε με καλύπτει αυτό. Με κάνει να νιώθω ότι χάνω τον χρόνο μου ψάχνοντας ψύλλους στ' άχυρα, χωρίς καν να είμαι σίγουρος ότι είναι εκεί! xD
Αν θέλεις να μου πεις κάτι πες το μου ρε φίλε, να συννενοηθούμε· την κολοκυθιά θα παίζουμε?! xD
Καλά, ίσως υπερβάλλω λίγο για χάρη του χιούμορ, αλλά γενικά κάπως έτσι τα βλέπω τα πράγματα και το ξέρεις.. :P
Καλησπέρες~
--Ενδιαφέρουσα οπτική γωνία -- το πόσο σημαντική ή ιδιαίτερη έγω γίνει ενίοτε .. θα 'θελα να ' ξερα ΧΡΡ ( ακόμα κι ας ξέρω ότι δεν είμαι ποιήτρια, παρόλο που οι γραμμές που γράφω αυτοκαθορίζονται πιο κοντά στην "ποίηση" - ας πούμς- )
που πολλές από αυτές τις γραμμές ,είναι δρόμοι διαφυγής της στιγμής - την επόμενη στιγμή, έτος, μέρα ( γουατέβερ χρονική τάδε στιγμή) δεν θα υπάρχουν , συντέλεσαν με την ύπαρξή τους τον ρόλο τους, και τώρα πολλά από αυτά είναι ανούσια ή κ άχρηστα.
σ'αυτό με την κολοκυθιά δεν μπορείς να με βρεις πιο σύμφωνη.. αυτό το γυρόφερμα με εκνευρίζει. νιώθεις λίγο σαν να βρίσκεσαι σε μία ρόδα (αυτή με το χάμστερ, και είσαι εσύ/εγώ το χάμστερ- μ'αρέσουν τα ποντίκια, δε μ'αρέσει αυτή η διαδικασία με την ρόδα) Γι αυτό ανέφερα και το ότι, για να μην καταλήγει συνέχεια κάποιος στον "αέρα" ρωτά, κι ότι οι "ερωτήσεις" υπάρχουν ως τέτοιο εργαλείο, μα οι ανθρώποι προτιμούν να μένουν στον "αέρα" για να μην ακούσουν την αρνητική απάντηση ίσως Ή επειδή έχουν Ήδη σχηματίσει την απάντηση από μόνοι τους.
τώωρα που είπαμε για κολοκύθα, να 'χαμε λίγη σούπα με τζίντζερρρ..
ο καθένας με τον πόνο του και γω με την σούπα ξέρωγω. χ))
** {έψαχνα ένα συγκεκριμένο meme δε το βρήκα, αντ' αυτού θα σου παραθέσσω άλλα - γιατί ξέρω ότι κανείς δεν θα μεκαλέσει στο κντ, αλλά σίγουρα το έχω για να βλέπω γάτες και meme από γάτες. https://www.instagram.com/p/CU-fZv2r2QO/ https://www.instagram.com/p/CUxPlD6pLqN/ https://www.instagram.com/p/CT8ZmjZr5gl/
https://www.instagram.com/p/CUf1QI8t0HF/ https://www.instagram.com/p/CSlgNgkIw3_/
clmntn *
Clementine,
έχεις τόσο δίκιο σ' αυτό: "που πολλές από αυτές τις γραμμές ,είναι δρόμοι διαφυγής της στιγμής - την επόμενη στιγμή, έτος, μέρα ( γουατέβερ χρονική τάδε στιγμή) δεν θα υπάρχουν , συντέλεσαν με την ύπαρξή τους τον ρόλο τους, και τώρα πολλά από αυτά είναι ανούσια ή κ άχρηστα.".
Πολλές φορές, αντίστοιχα, διαβάζω κάτι απ' τα παλιά και δε μ' αναγνωρίζω...
χαχα, παρότι "purple mouse", όλο πίσω από τις γάτες είσαι! :P
αφοοούύύύύ είναι τα παιδιά μουυυ =^.^=
έχω δίκιο το ρεμάλι έχω χΡ . για κάποιο λόγο νομίζα ότι θα μου την πεις γι αυτήν την πρόταση, στην οποία συμφώνησες. *intresting*
οι περισσότεροι με κοιτάνε συνήθως με ένα βλέμμα αλλοκοτιάς, σαν να τους έβρισα ή κάτι τέτοιο. κ γω από την άλλη σε φάση "δε μπορείς να τα κρατάς όλα, πως θα κάνεις χώρο για τα επόμενα που θα έρθουν".. δεν είναι ούτε ένα και δύο, ούτε μου περισσεύει χώρος κ χρόνος. όπως με τις φωτογραφίες, ένα ξεσκαρτάρισμα είναι πρακτικό να γίνει από τις 500 που τραβήχτηκαν, κι ο χώρος δεν είναι μόνο αυτός που κρατάει από το συρτάρι,σκληρό δίσκο σου, αλλά κ ψυχολογικός. Και προφανώς αυτό που είπες και συ, και θα απελπιστώ με τον εαύτο μου για το τι άλογες βλακείες έγραφα αλλά και θα εντυπωσιαστώ άλλες τόσες.
:}}}}}}}}}}}}}}
Clementine,
χεχε, κάπως έτσι, ναι.. ;)
Να μην απελπίζεσαι, δεν υπάρχει λόγος. Τίποτα δεν είναι βλακεία, απλά τώρα έτσι φαίνεται σε ένα νέο ζευγάρι μάτια· είναι απόλυτα φυσιολογικό. Φτάνει που τη στιγμή που τα νιώθεις τα αποτυπώνεις· αυτό και μόνο τα κάνει αξιόλογα και όχι βλακείες. Άσε που πολλές φορές βρίσκουν αντίκτυπο και στον ανανγώστη, γιατί μπορεί για τον χ-ψ λόγο να ταυτιστεί με τη "βλακεία" σου... ;)
Καλό ξημέρωμα.
είναι μία κατάσταση που συντελείται κάθε φορά, κι είναι οκ, είναι κομμάτι της εξέλιξης .. απλά κάποιες φορές κάθεται βαριά η συνειδητοποίηση.
ή πολύ απλά, μπορεί να μην μ'αρέσουν πια, ή να μην μ'άρεσαν ποτέ, κι η διοχέτευση να ήταν αναγκαία . Αφού Συμφώνησες τώρααα , μην μου το παίρνεις πίσω τώρα .άντε =>.<=
Άσε που ανέφερα ότι άλλες τόσες εντυπωσιάζομαι κιόλας, δεν απελπίζομαι μόνο αυτό έέτσι το άφησες.. Χ"Ρ Φαντάσου να ήμουν σε όλα τέλεια (!) θα νιώθατε μειονεκτικά -κ δε το θέλω. ; *
.. εσύ άλλο εννοούσες με το ότι "δεν σε αναγνωρίζεις" ;;
Επίσης, κάτι άλλο, εγώ για μένα, για τα δικά μου κείμενα, νιώθω ότι πρέπει να έχω ένα κριτήριο. Επειδή το έγραψα εγώ κι εκείνη την στιγμή είχε τον τάδε χαρακτήρα που επέλεξα να έχει καλώς ή κακώς, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι είναι και καλό. Κ όσο να πεις με τον χρόνο δεν έχω την αρτιότερη γραμμική σχέση, στα γραπτά όμως ίσως αυτή η χρησιμότητα του, να έχει κάποια ορισμένη ισχύ -κάποια γραπτά χρειάζονται την ανάπαυλα τους. (είναι βλακεία να θεωρούνται αυτομάτως μεγαλειώδη από τον εαυτό μας)
Με λόγα λόγια, παρατηρείς πιο εύκολα τα λάθη σου (λάθη και "λάθη") όταν βρίσκεσαι εκτός του κειμένου σου κι όχι εντός, κι αυτό συμβαίνει με τον καιρό.αντικειμενοποιείται λιγάκι η ματιά, πιάνω ευκολότερα τα γραμματικά/συντακτικά/εκφραστικά λάθη ή συναισθηματικά "λάθη"
*purr puur*
Χμ, από την στιγμή που δεν έχω την "επιβεβαίωση" της ταύτισης υπολογίζω καθαρά μόνο την δικιά μ κρίση, από την στιγμή που την γνωρίζω σαφώς και κατέχει μεγάλο κομμάτι στο τι θα απογίνει αυτό που έγραψα.
Δεν μπορώ να γράψω/ δημιουργήσω κάτι με αυτό το σκεπτικό, ό τ ι μ π ο ρ ε ί
κάποιος να ταυτιστεί με αυτό οπότε ας το γράψω -- δεν δύναμαι
Γράφω γιατί αυτό νιώθω εκείνη την στιγμή (δεν ξέρω που κι αν απευθύνομαι τις περισσότερες φορές, σίγουρα όμως νιώθω την παύση της συναισθηματικής αδρανοποίησης εκείνης την στιγμή.)
Clementine,
όχι, κάτι αντίστοιχο εννοούσα.
Σε γενικότερα πλαίσια δε διαφωνώ. Μην τα θεωρείς μεγαλειώδη· μην τα θεωρείς και βλακείες, όμως. Μην τα θεωρείς καν, απλά πράξε/γράψε όπως σου βγαίνει τη στιγμή μου το έχεις ανάγκη· απλά αυτό.
Τώρα, αυτό: "Με λόγα λόγια, παρατηρείς πιο εύκολα τα λάθη σου (λάθη και "λάθη") όταν βρίσκεσαι εκτός του κειμένου σου κι όχι εντός, κι αυτό συμβαίνει με τον καιρό.αντικειμενοποιείται λιγάκι η ματιά..." είναι πολύ σωστό και θεωρώ ότι κατά παρόμοιο τρόπο θα έπρεπε να κρίνουμε και τις καταστάσεις που δημιουργούν έντονα αρνητικά συναισθήματα για κάποιον άλλον. Όχι εκείνη τη στιγμή που είσαι "μέσα" στο γεγονός και έντονα φορτισμένος, αλλά λίγο μετά, όταν θα μπορείς να το δεις/κρίνεις απ' έξω, πιο καθαρά κι αντικειμενικά, σαν παρατηρητής.
(Ήταν μια γενικότερη σκέψη που απλά μου έδωσες πάτημα να την αναφέρω· just saying).
...δε χρειάζεται να γράφεις μ' αυτό το σκεπτικό· απλά έχε στον νου σου ότι μπορεί να συμβαίνει και αυτό στο background.. ;)
Καλό μήνα.
Δημοσίευση σχολίου