Κουράζει ο πολύς ο κόσμος, είπε. Δε σ' αφήνει να απολαύσεις με την ησυχία σου τα αξιοθέατα, συμπλήρωσε... Ναι, καταλαβαίνω· λογικό, αποκρίθηκα..
Εντάξει, ίσως για μένα να είναι διαφορετικό το πώς απολαμβάνω την επίσκεψη σε μια ξένη πόλη. Θα με γεμίσει απλά το να περπατήσω στους δρόμους, χωρίς να πηγαίνω κάπου να δω κάτι συγκεκριμένο, οριοθετώντας με τη διάθεση της στιγμής την ταχύτητα του βήματός μου. Να κοιτάζω τις βιτρίνες, τα σπίτια, τα μπαλκόνια, το ντύσιμο και τα κουρέματα του κόσμου· τις στιλιστικές λεπτομέρειες που καθορίζουν τις διαφορές σε σχέση με τις δικές μας πόλεις. Τις διαφορές που σε κάνουν, ακόμη και με κλειστά τα μάτια, να αισθάνεσαι τον ξένο αέρα ανάμεσα στα σοκάκια. Θα με γεμίσει να καθίσουμε τυχαία κάπου για καφέ με τα παιδιά και να ψαχουλέψουμε τον κατάλογό τους. Να συγκρίνουμε και να βρούμε τι τους λείπει από τους καταλόγους που έχει συνηθίσει το μάτι μας και ταυτόχρονα να παραγγείλουμε το πιο ιδιαίτερο, τοπικό ρόφημα που έχουν να μας προσφέρουν!
Και σε όλα αυτά, και άλλα τόσα μικρά πράγματα που προδίδουν τον χαρακτήρα μιας πόλης, ο πολύς κόσμος πάντα έρχεται να συμπληρώσει όμορφα, διατηρώντας τον παλμό της· και είναι αυτό που εμπνέει ζωή σε όλες αυτές τις πρωτόγνωρες εμπειρίες.
