Κουράζει ο πολύς ο κόσμος, είπε. Δε σ' αφήνει να απολαύσεις με την ησυχία σου τα αξιοθέατα, συμπλήρωσε... Ναι, καταλαβαίνω· λογικό, αποκρίθηκα..
Εντάξει, ίσως για μένα να είναι διαφορετικό το πώς απολαμβάνω την επίσκεψη σε μια ξένη πόλη. Θα με γεμίσει απλά το να περπατήσω στους δρόμους, χωρίς να πηγαίνω κάπου να δω κάτι συγκεκριμένο, οριοθετώντας με τη διάθεση της στιγμής την ταχύτητα του βήματός μου. Να κοιτάζω τις βιτρίνες, τα σπίτια, τα μπαλκόνια, το ντύσιμο και τα κουρέματα του κόσμου· τις στιλιστικές λεπτομέρειες που καθορίζουν τις διαφορές σε σχέση με τις δικές μας πόλεις. Τις διαφορές που σε κάνουν, ακόμη και με κλειστά τα μάτια, να αισθάνεσαι τον ξένο αέρα ανάμεσα στα σοκάκια. Θα με γεμίσει να καθίσουμε τυχαία κάπου για καφέ με τα παιδιά και να ψαχουλέψουμε τον κατάλογό τους. Να συγκρίνουμε και να βρούμε τι τους λείπει από τους καταλόγους που έχει συνηθίσει το μάτι μας και ταυτόχρονα να παραγγείλουμε το πιο ιδιαίτερο, τοπικό ρόφημα που έχουν να μας προσφέρουν!
Και σε όλα αυτά, και άλλα τόσα μικρά πράγματα που προδίδουν τον χαρακτήρα μιας πόλης, ο πολύς κόσμος πάντα έρχεται να συμπληρώσει όμορφα, διατηρώντας τον παλμό της· και είναι αυτό που εμπνέει ζωή σε όλες αυτές τις πρωτόγνωρες εμπειρίες.
2 σχόλια :
ρε γιάννη, κάθε φορά που έρχομαι να σε βρω εδώ μέσα, ποτέ δεν νιώθω απογοητευμένη . τι να πρωτοπω.. όλα σου τα τελευταία κείμενα είναι θυσαυροί, όχι απλά λιτός ενθουσιασμός. πόσο ταιριαστά εναποθέτεις τις εικόνες δίπλα στις λέξεις, κάθε φορά λέω αυτό είναι το στύλ του, αλλά δεν μένεις εκεί - δεν επαναπαύεσαι σε ένα στύλ που σου ταιριάζει. η εξέλιξή σου είναι μοναδική, αυτό, η ρουτίνα , το φορές, οι διάλογοι της σαλοκουζίνας, καλά μην μιλήσω για τα κομμάτια που συνθέτεις_ νιώθω απίστευτα σέιφ εδώ, σαν μία ζεστή κούπα κακάο.
-φτού, με πιασε η μελούρα, σταματάω χΡ =^.^=
Clementine,
άληθεια τα πιστεύεις όλα αυτά?! "...σαν μια ζεστή κούπα κακάο" χαχα! Χαμογελώ και κοκκινίζω. ^^' Για να είμαι ειλικρινής, πάει αρκετός καιρός που πιστεύω ότι σταμάτησα να γράφω "δυνατά" κείμενα. Χρόνια πριν, σε μια σύγκριση πάνω σε συζήτηση που είχε γίνει, θεωρούσα το παλιό μου blog πολύ καλύτερο από αυτό· σαν να σταμάτησα να έχω έμπνευση ή την ίδια διάθεση, κάπως.
Εξέλιξη δεν ξέρω, αλλά σίγουρα δεν έχω ιδέα από στυλ γραφής! Το μόνο που ξέρω σίγουρα είναι ότι, συνήθως, όταν είναι να γράψω κάτι, το αντλώ από την καθημερινότητά μου και όχι από καθαρή φαντασία. Και αυτό γιατί θέλω να έχει αλήθεια το κείμενο μέσα του, να είναι για κάποιον λόγο λίγο ιδιαίτερο, μοναδικό. Απ' ό,τι φαίνεται, μάλλον, κάπως περνάει αυτό στην ανάγνωση και πολύ χαίρομαι που το διαπιστώνω. ^^ :P
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια και αφού νιώθεις safe, ξέρεις τον δρόμο... ;) You are more than welcome!
Θεσ/νικη δεν ανεβαίνεις καθόλου πια, ε?..
Δημοσίευση σχολίου