Είπε μια φίλη κάποτε...

"βλέμματα χιλιοειπωμένα"

...ξέρεις πιο είναι το κακό? Ότι όταν συνειδητοποιήσεις το "χιλιοειπωμένα", τα βλέμματα σε κουράζουν.. Πρέπει πάντα το βλέμμα να είναι πρωτόγνωρο. Να έχεις τη διάθεση να το αντικρίσεις όπως την πρώτη φορά που...
Πρέπει να σου αφήνει κάτι, λίγο κάπως, μη τελειωμένο.. Να σου αφήνει γεύση και όχι χώνεψη..
Δύσκολο, αλλά πετυχαίνεται όταν υπάρχει διάθεση, όρεξη για δημιουργία και καλλιέργεια συναισθημάτων, όταν υπάρχει όρεξη για ζωή. :)

Αλλιώς γίνεται χιλιοειπωμένο και ξεθωριάζουν τα χρώματα. Και χάνεται η μαγεία..

Αφιερωμένο στην έμπνευσή μου. ^^

Dog Award!

Όπως θα έχετε ήδη καταλάβει, τον τελευταίο καιρό έχω δουλέψει σκληρά (μιλάμε για πολύ δουλεία όμως) και ο World Wide Fund for Nature (WWF) με το Πάντα logo και τα MTV (Animal) Awards μου απένειμαν αυτό το υπεροχοτέλειο βραβείο τιμής ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τους κόπους μου! Θα ήθελα λοιπόν να ευχαριστήσω όλους αυτούς που με στήριξαν, τους φίλους μου... Εε.. Στοπ!

Οκ, ψέματα λέω το παραδέχομαι δεν έγινε έτσι.

~:~:~ Rewind ~:~:~

Το βραβειάκι αυτό μου το χάρισε λοιπόν μια πολύ πολύ καλή νεράιδα και φίλη μου! Η Selena :D (..Αμέ, ξέρω και νεράιδες! Χα!) Βέβαια, το Dog Award αυτό πάει πακέτο με κάποιους κανόνες... Πρέπει λέει, ν' απαντήσω σε 4 ερωτήσεις και μετά να χαρίσω κ' εγώ με τη σειρά μου το βραβείο αυτό σε 10 άτομα της επιλογής μου.

Ερωτήσεις:
1) Ποια η αγαπημένη σου ράτσα σκύλου?
2) Σε ποιο ζώο έχεις ιδιαίτερη αδυναμία?
3) Έχεις κατοικίδια και αν ναι τι ζωάκια είναι?
4) Εσύ πως περνάς τ' απογεύματά σου με τους καλύτερους φίλους σου?

Απαντήσεις:

1) Ωχ.. Πρώτη ερώτηση και κατευθείαν στα δύσκολα.. Λοιπόν, θα κάνω την καρδιά μου πέτρα αδικώντας κάποιες ράτσες αναγκαστικά και θα βάλω 1o το Cocker Spaniel με πολύ μικρή διαφορά φυσικά από τα παρακάτω (σε τυχαία σειρά):
Beagle (αυτά πολύ ζορίστηκα να μην τα βάλω πρώτα.. :P),
Dalmatian (γιατί ο Πόνγκο & η Περντίτα αφήσανε γλυκά παιδικά τραύματα..),
Shetland Sheepdog (γιατί και η Lassie.. για ανάλογους λόγους ^^),
Eskimo Dog (νομίζω τα μικρά λίγο περισσότερο),
Golden Retriever (μοιάζει, αλλά δεν είναι Labrador),
Field Spaniel και Labrador Retriever (αυτά τα δύο είναι μετά από τα υπόλοιπα).

2) Οι κουκουβάγιες έρχονται με μικρή διαφορά μπροστά απ' τα άλογα.. (Αν και κανονικά δε θα 'πρεπε να συγκρίνονται, αλλά άντε..)

3) Είχα κατά καιρούς απ' όλα (τα κλασσικά), εκτός από πτηνά. Τώρα πλέον δεν έχω κανένα για οικονομικούς, αλλά και ψυχολογικούς λόγους (δεν είναι και πολύ εύκολες οι απώλειες ξέρετε..).

4) Εε.. Γιατί μόνο τ' απογεύματα? xD
4a: Στα 12-14 μου θυμάμαι έλιωνα να παίζω στο σπίτι με τις γάτες μου. Γρατζουνιές να θες!.. Και φυσικά, επειδή ήταν και πολύ μοντέλα, πόζαραν συνέχεια στο φακό... :P
4b: Αργότερα θυμάμαι, με το Chihuahua που είχαμε (στο άλλο το σπίτι), τρέεεεχαμε με τις ώρες και κάναμε γύρους από δωμάτιο σε δωμάτιο. Το αναθεματισμένο δεν κουραζόταν ποτέ! Βόλευε και η διαρρύθμιση του σπιτιού, οπότε οι "φαύλοι κύκλοι" ήταν η καθημερινή μας ασχολία.. :P

Τώρα βέβαια, για να μη χαλάμε και την παράδοση, σιγά μην υπάκουα στους κανόνες ως έχουν.. Θα τροποποιήσω λίγο τα πράγματα λοιπόν (κλασσικά) και θα δώσω το Dog Award σε 5 άτομα μόνο, χωρίς ελπίζω κανείς να μου κρατήσει κακία...
Και έχουμε και λέμε (με τυχαία σειρά):

Στον Liani γιατί ξέρω ότι του αρέσουν τέτοια παιχνιδοερωτηματολόγια! :D
Στην Katerina... γιατί της χρωστάω και εγώ ένα βραβειάκι! (ήθελα να στο δώσω τέλος πάντων! xD)
Στην ΝέΜεΣις γιατί θέλω να μάθω το πόσο αγαπάει τα ζώα! (για το ότι τ' αγαπάς είμαι σίγουρος! ^^)
Στην Sweet Truth! για να για να μας πει την γλυκιά της αλήθεια περί των σκύλων και των ζώων γενικά! :)
Στην Γλύκα γιατί πιστεύω ότι αγαπάει σκυλιά και θέλω να το εξακριβώσω! :P

W.O.M. Award!

Επιπλέον, (φυσικά θα υπήρχε και επιπλέον), για να μην ξεχνιόμαστε,

σας χαρίζω κ' αυτό με αγάπη απ' όλες μου τις κουκουβάγιες.. :)

Μη μας ξεχνάτε, ακόμη κι αν χάνεστε..

Deep Dive..

Έχει φεγγάρι εδώ γύρω και σήκωσε γλυκά κύματα μέσα μου..

Πόσο θα ήθελα να κάνω βουτιά στα μάτια σου απόψε, να κολυμπήσω στις σκέψεις σου μέχρι τις πρώτες πρωινές ακτίνες του ήλιου..

Αϋπνία: (Αδιέξοδες Σκέψεις)

Είχε φορέσει τα καλά του, αυτήν τη φορά θα τα κατάφερνε...

Αυτός πήγαινε μπροστά. Εκείνη από πίσω. Είχε σκυμμένο το κεφάλι, στιγμή δεν κοίταξε, όμως ήξερε... Την ένιωθε. Το είχαν ήδη ξεκαθαρίσει προ πολλού όμως αυτή εκεί.. Και αυτός? Όχι, αυτός δεν θα έλεγε τίποτα τώρα, απλά προχωρούσε με σταθερά, όλο και πιο κουρασμένα βήματα σε μια υπεράνθρωπη προσπάθεια υπομονής..

Ώρες είχαν περάσει μέσα σ' αυτό το φρικιαστικά σιωπηλό, γεμάτο υγρασία, αφιλόξενο υπόνομο και όμως, δεν το έβαζε κάτω. Ούτε και αυτή. Φως ελάχιστο, όλο και λιγότερο. Στροφές δεξιά, στροφές αριστερά, όλα έμοιαζαν ίδια, πάντα ίδια. Λασπόνερα, σωλήνες παντού και μερικά ποντίκια, ψόφια ενίοτε. Αυτή ήταν η θέα που είχε να του προσφέρει αυτός ο χαοτικός λαβύρινθος σε κάθε του στροφή, σε κάθε του προσπάθεια για αλλαγή.. Ήθελε. Έψαχνε. Τρόπο, λύση, διαφυγή.. Κάτι, κάτι.. Ένα δείγμα εξόδου, μια καθησυχαστική σκέψη, ένα νόημα στην παράνοιά του..

Είχε κουραστεί πλέον. Το ένιωθε στο ασήκωτο βήμα, το άκουγε στην ανάσα του, το έβλεπε στις σταγόνες απ' το μέτωπό του, που έκαναν η μία μετά την άλλη ελεύθερη πτώση μέσα στα βρόμικα νερά του ατελείωτου αυτού υπονόμου. Το έβλεπε, το έβλεπε.. Το έβλεπε και αυτή.. Η υπομονή του είχε από ώρα πάρει αντίθετη κατεύθυνση.. Και η ελπίδα επίσης. Ήταν ήδη πολύ μακριά για να κάνει κάτι..

Ξαφνικά σταμάτησε. Το ίδιο και εκείνη. Αυτό ήταν. Λύγισε. Γονάτισε και στήριξε τα χέρια του στα γόνατά του σε μια κίνηση απελπισίας. Παρέμεινε σιωπηλός, ούτε ανάσα. Μετά από λίγο ξανασηκώθηκε. Δεν άντεξε άλλο, γύρισε. Την κοίταξε κατάματα αγανακτισμένος.

Αυτή, έμοιαζε τόσο γαλήνια. Έλαμπε από παντού. Μ' ένα περίεργο φως όμως, απ' αυτά που δε φωτίζουν τα πάντα, μόνο γύρω τους.. Σαν να είχε καταπιεί έναν μικρό ήλιο σε μέγεθος μπάλας του τένις και ίσα ίσα που ξεχώριζες το φως του έξω απ' το δέρμα της. Ήταν ντυμένη στα λευκά μ' ένα μεταξένιο φουστανάκι, πανέμορφη όπως πάντα και τον κοίταζε και αυτή χωρίς να πει κουβέντα μ' ένα βλέμμα απορίας και μια δόση απάθειας.. Αιωρούνταν φυσικά, όπως κάθε σωστό πνεύμα και περίμενε..

"Εξαφανίσου!", πρόσταξε. "Σταμάτα να μ' ακολουθείς! Θέλω επιτέλους να ησυχάσω, να μπορέσω να κοιμηθώ"... Και έπειτα αυτή χάθηκε. Σε δευτερόλεπτα χάθηκαν όλα, ο υπόνομος, τα ποντίκια, οι μυρωδιές, οι σωλήνες, τα νερά, όλα. Κοίταξε το ταβάνι του δωματίου του. Ξεφύσηξε και πήρε μια βαθιά ανάσα..

Ήθελε. Έψαχνε. Ένα δείγμα εξόδου, μια καθησυχαστική σκέψη, ένα νόημα στην παράνοιά του, ένα νόημα στις πράξεις της.. Δεν τα κατάφερε ούτε αυτήν τη φορά...

<- Exit

Εργαλεία εξόδου...