Α: "...ε, δεν μπορείς να το υποστηρίξεις αυτό, τι να κάνουμε τώρα(?)!"
Β: "Να, αυτά δεν μπορώ: τα "δεν...". Μου τη δίνει τώρα..!"
Α: Γελάει, καθώς απομακρύνεται από το μπαρ.
Γ: "Να είσαι δυνατή. Δε χρειάζεται να φορτώνεις με το παραμικρό. Αν μπορεί ο άλλος να σε φέρει σε αυτήν τη θέση με μια απλή πρόταση, μπορεί και να κατευθύνει την αντίδρασή σου στη συνέχεια... Η διατήρηση της ψυχραιμίας είναι δύναμη· αν μη τι άλλο, είναι ελευθερία. Στο κάτω κάτω, δεν μπορούμε να υποστηρίζουμε όλα τα στυλ ταυτόχρονα. Και είναι υποχρεωτικά έτσι· επίτηδες, απ' τη φύση μας. Είναι που είσαι πολύ καλή σε κάτι άλλο, δες το έτσι. Όσο πιο καλός είναι κανείς σε κάτι, τόσο απομακρύνεται απ' το να είναι καλός στο αντίθετό του. Αν προτιμάς να είσαι μέτρια σε όλα, μπορείς και αυτό. Αρκεί πάντα να κάνεις αυτά που θέλεις από επιλογή, με καθαρό μυαλό. Και όχι επειδή κάποιος σου είπε ότι δεν μπορείς και θέλεις να του αποδείξεις το αντίθετο. Γιατί πρόσεξε, αυτό είναι και παγίδα: ποτέ δε θα νιώσεις αρκετή, προσπαθώντας να αποδεικνύεις στους άλλους ότι είσαι αρκετή."
Β: "Ναι..."
Γ: "Εσένα να έχεις αντίπαλο. Άσε τους άλλους να τρέχουν τη δική τους κόντρα. Μόνοι μας είμαστε στον συγκεκριμένο αγώνα."
Β: Ξεφυσάει και σβήνει νευρικά το τσιγάρο της στο διπλανό, καθαρό τασάκι.
