Σάββατο απόγευμα, κανονίζουν να βρεθούν με τον Κάπα και τη Φι γύρω στις 7:30μμ, για να πάνε παρέα με το αμάξι. Τους υπόλοιπους θα τους έβρισκαν εκεί. Είχε πολλές δουλειές να προλάβει· να πάει απ' το ένα σπίτι στο άλλο, να φροντίσει τη γάτα μιας και θα επέστρεφε ξημερώματα... Οριακά θα τους προλάβαινε. Παρ' όλες τις καθυστερήσεις, συναντήθηκαν σ' ένα καφέ-μπαρ, κάτω απ' το σπίτι τής Φι, ένα τέταρτο μακριά απ' τον συναυλιακό χώρο με το αμάξι. Το σχέδιο ήταν να φύγουνε αμέσως μόλις θα έφτανε ο Γάμα, αλλά τελικά κάθισαν λίγο ακόμη εκεί, τόσο όσο να τελειώσει το ποτό του ο Κάπα. Ήταν όλοι πολύ ενθουσιασμένοι και υπήρχε μία έντονα θετική διάθεση στην ατμόσφαιρα. Ο Γάμα δεν μπορούσε να περιμένει άλλο. Άντε, πάμε να φύγουμε, είπε. Πάμε να προλάβουμε να πιάσουμε καμιά καλή θέση, συμπλήρωσε, καθώς μάζευε τα πράγματά του απ' το τραπέζι. Σηκώθηκαν, χαιρέτησαν και κατευθύνθηκαν προς το αμάξι τού Κάπα, αν και πλέον αυτή η επιλογή δε φάνταζε και η καλύτερη, μιας και αυτός είχε ήδη αρχίσει να κάνει κεφάλι και κανείς από τους άλλους δεν ήξερε να οδηγεί. Έπρεπε, όμως, να βιαστούν· είχε περάσει η ώρα. Θα δούμε πώς θα γίνει στην επιστροφή, σκέφτηκε ο Γάμα, ακούγοντας τη μηχανή τού οχήματος να παίρνει μπρος. Ήταν πολύ χαρούμενοι για να τους τη χαλάσει κάτι τέτοιο τώρα..
Μετά από μερικούς κύκλους στη γειτονιά, προσπαθώντας να ερμηνεύσουν το gps, έφτασαν στον προορισμό τους. Το αμάξι το αφήσανε πάνω στον κεντρικό, αν και απ' ό,τι διαπίστωσαν στη συνέχεια, ο συναυλιακός χώρος είχε μπόλικες θέσεις πάρκινγκ. Πρώτη στάση η καντίνα, 50 μέτρα μακριά απ' την είσοδο. Να πάρουμε καμιά μπύρα(?), ρώτησε ο Κάπα. Ναι, αλλά θα πρέπει να τις πιούμε στα γρήγορα πριν μπούμε, απάντησε ο Γάμα. Δεν πρόκειται να μας αφήσουν να τις περάσουμε μέσα, συμπλήρωσε. Ο "κλέφτης", το κουτάκι το είχε 2€, αλλά η αντίστοιχη ποσότητα μέσα θα έκανε 4-5€, οπότε δεν υπήρχαν και πολλές επιλογές.. Πήρανε τέσσερις. Συζητώντας για τα κομμάτια που θέλουν ν' ακούσουν από τις μπάντες, ο Γάμα ήπιε τη δικιά του, ενώ στον ίδιο χρόνο ο Κάπα κατέβασε και τη δεύτερη· η Φι δεν ήθελε να πιει εξαρχής. Την τελευταία, κατάφεραν και την πέρασαν από την είσοδο και κάπως έτσι μπήκανε μέσα, έτοιμοι να το ζήσουν!
Η συναυλία άνοιξε με τους Kohana, κάτι φίλοι τού Κάπα, οι οποίοι παρουσίαζαν καινούριο δίσκο. Τα παιδιά μπήκαν δυναμικά και ο κόσμος ξεσηκώθηκε ήδη απ' το πρώτο τέταρτο. Λίγο μετά την έναρξη έφτασαν και οι άλλοι δύο τής παρέας, ο Δέλτα και ο Ταφ. Ο Γάμα βγήκε έξω να τους δώσει τα εισιτήριά τους και να τους μεταφέρει στο σημείο που είχανε στηθεί μέσα. Ο Λάμδα ερχόταν αυθημερόν από Χαλκιδική μόνο και μόνο για τη συναυλία, αλλά θα έφτανε τελευταίος, μιας και είχε ενημερώσει λίγο νωρίτερα πως είχε ακόμη δρόμο μπροστά του.. Επιστρέφοντας μέσα, ο Κάπα και η Φι είχαν εξαφανιστεί. Είχανε πάει μπροστά και θα καθόντουσαν εκεί, σίγουρα μέχρι να τελειώσει το support και από 'κεί και πέρα, βλέποντας και κάνοντας. Ο χώρος είχε αρχίσει να γεμίζει αισθητά. Ακούστηκε από τους τριγύρω πως η συναυλία είχε γίνει sold out και όντως, κάπως έτσι φαινόταν. Με το που τελείωσαν οι Kohana έφτασε μήνυμα από τον Λάμδα, "είμαι απ' έξω". Ο Γάμα βγήκε για άλλη μια φορά να μαζέψει και τον τελευταίο τής παρέας, ο οποίος, δυστυχώς, είχε χάσει το άνοιγμα της συναυλίας, αλλά είχε φτάσει πάνω στην ώρα για τη μεγάλη μπάντα τής βραδιάς, τους VIC. Τα παιδιά τα δώσανε όλα, ο ενθουσιασμός όλων κορυφώθηκε και πριν το καταλάβουν πέρασε ένα αξέχαστο, απολαυστικό δίωρο, για το οποίο πολλοί θα έχουνε να λένε.
Βγαίνοντας προς τα έξω, η παρέα έγινε και πάλι μία, αλλά πολύ σύντομα ο Δέλτα και ο Ταφ δήλωσαν αποχώρηση, καθώς ήταν πολύ κουρασμένοι (λόγω δουλειάς) για οποιαδήποτε συνέχεια. Οι υπόλοιποι κατευθύνθηκαν σιγά σιγά προς τα οχήματά τους, συζητώντας για το πού θα πάνε και πώς θα εξελιχθεί η βραδιά. Οι σκέψεις ήταν ανάμεικτες και τα δεδομένα ανησυχητικά.. Ο Γάμα είχε μιλήσει από το απόγευμα με τον Χι, ο οποίος θα τους περίμενε με παρέα στο Roadhouse για μπύρες και βελάκια, οπότε αυτή ήταν και η πρώτη πρόταση που έπεσε στο τραπέζι, αλλά ο Κάπα είχε πιει πλέον πολύ για να οδηγήσει ως εκεί. Ελάτε να πάμε με το δικό μου αμάξι όλοι μαζί και έρχεσαι αύριο να το πάρεις, του πρότεινε ο Λάμδα. Ναι, έτσι κι αλλιώς Κυριακή είναι, συμπλήρωσε ο Γάμα, προσπαθώντας να υποστηρίξει την πρόταση. Οι αναμενόμενες αντιδράσεις, όμως, δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Παιδιά, μην αγχώνεστε, το 'χω γενικά, είπε ο Κάπα και συνέχισε με αυτοπεποίθηση. Πηγαίντε όπου είναι, εγώ θα πάω τη Φι σπίτι και θα έρθω να σας βρω, άμα είναι. Έμειναν μερικά λεπτά ακόμα εκεί, προσπαθώντας μάταια να τον μεταπείσουν. Ο Λάμδα είχε αρχίσει να ξενερώνει και να σκέφτεται το σενάριο να φύγει απευθείας πίσω Χαλκιδική. Ο Γάμα ήταν σε δίλημμα και η βραδιά έτοιμη να πάρει επικίνδυνη τροπή.. Θα πάω μαζί τους, είπε στον Λάμδα. Καλύτερα να μην είναι μόνος του μετά που θα αφήσει τη Φι, συμπλήρωσε. Εντάξει, πάω κι εγώ προς σπίτι τότε για λίγο και στείλε μου ένα μήνυμα τι θα κάνετε να ξέρω, απάντησε εκείνος. Έτσι κι έγινε.
Η διαδικασία τής επιστροφής, όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν μια επεισοδιακή εμπειρία. Ήδη από το ξεπαρκάρισμα φαινόταν το πώς θα πάει το πράγμα, όταν σε μια λάθος κίνηση, τράκαραν το μπροστινό όχημα. Ευτυχώς η επαφή δε φάνηκε να άφησε σημάδι, αλλά ο Γάμα και η Φι είχαν πλέον αρχίσει ν' ανησυχούν σημαντικά. Παρ' όλα αυτά, κανείς δεν το σχολίασε και στα επόμενα δευτερόλεπτα οι ρόδες ξεκίνησαν να τσουλάνε κανονικά τον δρόμο τής επιστροφής.. Οι αυξομειώσεις τής ταχύτητας ήταν έντονες και απότομες, τα αντανακλαστικά αισθητά μειωμένα, και η κίνηση της πόλης ενοχλητικά αυξημένη (σαν Σάββατο βράδυ που ήταν)... Δε μιλούσαν πολύ, αν και δεκάδες σκέψεις περνούσαν απ' το μυαλό τού καθενός εκείνη τη στιγμή. Η Φι κρατούσε ακόμη στα χέρια της το τελευταίο και μισοτελειωμένο ποτό τού Κάπα. Λίγα λεπτά μετά έφτασαν μπροστά σ' εκείνο το καφέ-μπαρ απ' το οποίο είχαν ξεκινήσει. Η Φι καληνύχτισε τον Κάπα και κατέβηκε. Μαζί της κατέβηκε και ο Γάμα, για ν' αλλάξει θέση και να καθίσει μπροστά. Στείλε μου αν γίνει κάτι, του είπε εμπιστευτικά, δίνοντάς του το ποτό τού Κάπα. Το αμάξι πήρε πάλι μπρος και ξεκίνησε τη δεύτερη και τελευταία διαδρομή του.
