...χαχαχαχα αλήθεια σ' ενόχλησε? Καταρχάς κάποια είναι υπερβολικά χωρίς λόγο· δε θα τα έκανε ποτέ κανείς στην καθημερινότητα. Εγώ πάλι, μάλλον είμαι μια ιδιαίτερη κατηγορία, διότι ενώ δε με πειράζει κανένα απ' αυτά να το βλέπω τώρα στο βίντεο ή να το κάνει άλλος μπροστά μου (εκτός απ' το πιρούνι ανάμεσα στα κουτάλια -αυτό θα το διόρθωνα- αλλά πιστεύω ότι είναι για πρακτικούς λόγους και όχι θέμα ψυχαναγκασμού απαραίτητα), σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις εγώ δε θα το έκανα ποτέ "στραβά" -όπως το να διπλώσω χαρτί στα 4 έτσι-, ενώ σε άλλες τα κάνω ήδη έτσι -όπως το να κόψω το χαρτί απ' το ρολό ή το να μπλέξω σε ένα μπολ διαφορετικά φαγώσιμα-.
Γενικά, νομίζω, είμαι πιο πολύ υπέρ της λογικής του κάτι να γίνεται "σωστά" και πως σχεδόν πάντα υπάρχει η "σωστότερη" λύση για κάτι. Δηλαδή, δε θα κόψω ποτέ την τούρτα έτσι αν θέλω να μοιράσω σε άτομα, γιατί δε βολεύει στη δίκαιη μοιρασιά, ενώ αντιθέτως αν ήταν να φάω μόνος μου μια ολόκληρη τούρτα, μπορεί άνετα να την έκοβα σε random-στραβά κομμάτια ένα-ένα καθώς τα τρώω -όχι τελείως άκυρες κοψιές απλά για να κόψω, δεν είμαι ηλίθιος, είπαμε-, μιας και δε θα έπαιζε καθόλου ρόλο τελικά, αφού θα κατέληγε ολόκληρη στον ίδιο χώρο...
Σε λίγα πράγματα μου δημιουργείται ψυχαναγκασμός, νομίζω· κυρίως σε θέματα συμμαζέματος και τάξης/τακτοποίησης. Και πάλι, ίσως είναι για πρακτικούς λόγους και αυτό, γιατί θέλω όλα να έχουν "τη θέση τους", ώστε όταν χρειαστώ κάτι να ξέρω πάντα ακριβώς πού είναι και πού θα το βάζω συμμαζεύοντάς το. Οπότε θέλω να είναι εκεί όπως το τοποθέτησα και όχι παραδίπλα random-στραβά βαλμένο, πιάνοντας περισσότερο χώρο πχ. ή ενοχλώντας τη θέση κάποιου άλλου πράγματος... Και εννοείται ότι άμα κάποια στιγμή δεν είναι εκεί που πρέπει να είναι, η πρώτη μου σκέψη είναι "πάει, το έχασα", γιατί δεν πρόκειται να πιστέψω ότι το άφησα κάπου άλλου έτσι απλά. Και συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις δεν έχω ιδέα μετά πού να ψάξω, αφού τίποτα δε φαντάζει λογικό.. :P
Γενικά, νομίζω, είμαι πιο πολύ υπέρ της λογικής του κάτι να γίνεται "σωστά" και πως σχεδόν πάντα υπάρχει η "σωστότερη" λύση για κάτι. Δηλαδή, δε θα κόψω ποτέ την τούρτα έτσι αν θέλω να μοιράσω σε άτομα, γιατί δε βολεύει στη δίκαιη μοιρασιά, ενώ αντιθέτως αν ήταν να φάω μόνος μου μια ολόκληρη τούρτα, μπορεί άνετα να την έκοβα σε random-στραβά κομμάτια ένα-ένα καθώς τα τρώω -όχι τελείως άκυρες κοψιές απλά για να κόψω, δεν είμαι ηλίθιος, είπαμε-, μιας και δε θα έπαιζε καθόλου ρόλο τελικά, αφού θα κατέληγε ολόκληρη στον ίδιο χώρο...
Σε λίγα πράγματα μου δημιουργείται ψυχαναγκασμός, νομίζω· κυρίως σε θέματα συμμαζέματος και τάξης/τακτοποίησης. Και πάλι, ίσως είναι για πρακτικούς λόγους και αυτό, γιατί θέλω όλα να έχουν "τη θέση τους", ώστε όταν χρειαστώ κάτι να ξέρω πάντα ακριβώς πού είναι και πού θα το βάζω συμμαζεύοντάς το. Οπότε θέλω να είναι εκεί όπως το τοποθέτησα και όχι παραδίπλα random-στραβά βαλμένο, πιάνοντας περισσότερο χώρο πχ. ή ενοχλώντας τη θέση κάποιου άλλου πράγματος... Και εννοείται ότι άμα κάποια στιγμή δεν είναι εκεί που πρέπει να είναι, η πρώτη μου σκέψη είναι "πάει, το έχασα", γιατί δεν πρόκειται να πιστέψω ότι το άφησα κάπου άλλου έτσι απλά. Και συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις δεν έχω ιδέα μετά πού να ψάξω, αφού τίποτα δε φαντάζει λογικό.. :P
Α!, μ' ενοχλούν επίσης πράγματα που υπάρχουν για να ομορφαίνουν κάτι, αλλά τελικά δεν πετυχαίνουν το σκοπό τους. Όπως πχ. ένας πίνακας στον τοίχο έχει μπει για να τον ομορφαίνει, οπότε άμα είναι στραβός, ξεκάθαρα δεν κάνει τη δουλειά του. Ναι, θα το παρατηρήσω 100%, όμως δε θα μπω στη διαδικασία να το στρώσω συνήθως, γιατί δε θα μ' ενοχλήσει τόσο πια. Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, αν μου ζητήσεις εγώ να σου βάλω κάδρο στον τοίχο, να είσαι σίγουρη, δεν πρόκειται να μπει στραβά. Αντίθετα, άμα μου ζητήσεις να στήσω τραπέζι, επειδή τα μαχαιροπίρουνα δε θα μπουν για να ομορφύνουν το τραπέζι, αλλά για να τα χρησιμοποιήσει ο κόσμος που θα φάει, δεν πρόκειται ν' ασχοληθώ με την τοποθέτησή τους. Το ίδιο ισχύει και για το φαΐ στο πιάτο αντίστοιχα.
Κατάλαβες? Ή παρά είμαι λογικός, θέτοντας στα πάντα συγκεκριμένα πλαίσια και οριοθετώντας τα σε κουτάκια ή είμαι ψυχαναγκαστικός ειδικής κατηγορίας!
Νομίζω πάντως, ότι το συγκεκριμένο με το χαρτί είναι ψυχαναγκασμός, γιατί ούτε θέμα ομορφιάς τίθεται -δε χρειάζεται να διπλωθεί "ωραία"- ούτε είναι δυσλειτουργικό αν διπλωθεί λίγο στραβά. Αλλά απ' την άλλη, όντως, είναι τόσο απλή διαδικασία που δεν είναι καν ουσιαστικός κόπος να το διπλώσεις στη μέση, απλά το κάνεις. Και έτσι καταλήγεις με ένα όμορφα διπλωμένο χαρτί, έστω κι αν δε του χρειάζεται!
Πάντως εγώ πιστεύω ότι λέει και για τον ίδιο κάποια πράγματα αυτό. Πχ. όταν ο άλλος είναι να μου φέρει ένα χαρτί και το έχει διπλώσει ψιλοτυχαία, "τσαπατσούλικα", σίγουρα θα μου δώσει την εντύπωση ότι γενικά είναι αυτού του τσαπατσούλικου στυλ και σε άλλα καθημερινά πράγματα. Ενώ ένας άλλο που θα το φέρει τσίλικο, θα μου αφήσει την εντύπωση ότι μπορεί να φέρει πιο ακριβές και προσεκτικό αποτέλεσμα σε μια άλλη δουλειά που μπορεί στο μέλλον να του αναθέσω ή να τον χρειαστώ τέλος πάντων.
Ίσως κακώς, ίσως είναι λάθος προκατάληψη, αλλά δε μ' έχει διαψεύσει ακόμα αυτή η λογική γενικότερα.. Πιστεύω ότι είναι θέμα που κάποιος διαβασμένος του κλάδου της ψυχολογίας θα μπορούσε να δώσει απάντηση και να το επιβεβαιώσει ή όχι.
...
...συζητώντας 15.4.19
