Πρέπει οι περισσότεροι -αν όχι όλοι- οι παίκτες που συμμετέχουν, να θέλουν όντως να παίξουν, να κατανοήσουν τους κανόνες και να κινούνται βάση αυτών, έχοντας ως απώτερο σκοπό την πρώτη θέση, τη θέση του νικητή. Πρέπει, θα επαναλάβω, όλοι να θέλουν να κερδίσουν, τίμια και δίκαια, γιατί μόνο έτσι θα λειτουργήσει ο υγιείς ανταγωνισμός. Ο ανταγωνισμός, το βασικότερο στοιχείο ανάδειξης των δυνατοτήτων και του τι πραγματικά έχει να προσφέρει το παιχνίδι.
Διότι αν σε μια παρτίδα σκάκι, ο ένας εκ των δύο παίξει απερίσκεπτα και βιαστικά, χωρίς ιδιαίτερο πάθος για τη νίκη, τότε χάνοντας, θα έχει μείνει να αιωρείται μια κακή εντύπωση και στους δύο αντιπάλους. Ο ένας, δεν θα έχει μείνει ευχαριστημένος γιατί ουσιαστικά δεν έπαιξε, ή για να το θέσω ορθότερα, δεν άφησε μια παρτίδα σκάκι να εξελιχθεί και να τελειώσει. Ο άλλος, δεν θα έχει μείνει ικανοποιημένος, καθώς θα έχει διαπιστώσει πως η αξιοποίηση των γνώσεων του και η στρατηγική του, δεν ήταν απαραίτητα και σίγουρα δεν ήταν αυτά που τον έφτασαν στη νίκη. Αποτέλεσμα, μοιραία αργά ή γρήγορα να χάσουν και οι δύο το ενδιαφέρον τους για το παιχνίδι (αν δεν αλλάξει κάτι στις συνθήκες λειτουργίας του). Και μπορεί στο σκάκι το πρόβλημα να είναι πιο εμφανές και ξεκάθαρο, όμως σε πολλές περιπτώσεις -αν όχι στις περισσότερες- αυτός που πληρώνει το τίμημα της κακής εντύπωσης, είναι το ίδιο το παιχνίδι.
Το παιχνίδι είναι που θα φανεί κακό, μη ισορροπημένο, ημιτελές και εν τέλη αδιάφορο. Το παιχνίδι θα χρεωθεί το φάουλ και όχι η διαφορετική οπτική του κάθε παίκτη για το πώς παίζεται αυτό. Γιατί δυστυχώς, ο ανταγωνισμός είναι συλλογικό στοιχείο, δεν προκύπτει απ' τη μονάδα και είναι απαραίτητος για την ανάδειξη της ποιότητας του παιχνιδιού. Για το πόσο καλό ή μη παιχνίδι είναι, ανεξάρτητα από τις προσωπικές μας προτιμήσεις.
Στην πραγματικότητα, ο καθένας μπορεί να παίξει όπως θέλει, μπορεί να διασκεδάσει ακόμη και αν δεν διατηρήσει όλες αυτές τις προϋποθέσεις ή τους κανόνες που απαρτίζουν το παιχνίδι. Δύο άτομα μπορούν να πάρουν τη σκακιέρα, να στήσουν τα πιόνια και μετά με τη σειρά να πετάνε ένα, ένα τα πιόνια τους ο ένας στον άλλο, προσπαθώντας να ρίξουν τον αντίπαλο βασιλιά. Ή μπορεί να το κάνει μόνο ο ένας, ενώ ο άλλος κινείται βάση κανόνων. Μπορεί τελικά να το διασκεδάσουν και να τους φανεί καλό παιχνίδι το σκάκι. Κανείς δεν μπορεί να τους το απαγορεύσει αυτό. Στην τελική, η διασκέδαση δεν είναι και ο σκοπός της δημιουργίας των παιχνιδιών? Όμως παρ' όλα αυτά, κανείς δεν θα πρέπει να μπορεί ν' αρνηθεί, ότι τελικά αυτοί οι δύο δεν έπαιξαν σκάκι.
Το κάθε παιχνίδι είναι αυτό που είναι και δουλεύει βάση των κανόνων και των μηχανισμών του και η αντικειμενική αξιολόγησή του, θα πρέπει πάντα να προκύπτει εφόσον τηρούνται τα παραπάνω και υπάρχει ισχυρός -αλλά και υγιείς ταυτόχρονα- ανταγωνισμός, απ' όλους τους παίκτες. Αν όλα αυτά ισχύουν και ο παίκτης (σε προσωπικό επίπεδο) απολαμβάνει το συγκεκριμένο παιχνίδι, τότε σίγουρα θα προκύπτει κάθε φορά και η διασκέδαση, ανεξαρτήτως νίκης-ήττας.
Θα έλεγε κανείς απλούστερα πως,
είναι ο ίδιος ο ανταγωνισμός (για τη νίκη) που αποφέρει τη διασκέδαση και την εντύπωση του καλού παιχνιδιού,
όχι η τελική νίκη ή η ήττα του άλλου.
