...έχει να κάνει και με ποιους κάνεις παρέα, με τους κύκλους σου.. Τώρα εγώ άμα πάω και τους πω κάτι τέτοιο, κανείς δε θα 'χει όρεξη και δε θα θέλει ν' ασχοληθεί και να ψαχτεί. Ν' αναλύσει το γιατί και να μάθει, κατάλαβες...
Βασικά ξέρεις τι φταίει? Υπάρχουν 2 πράγματα που τελικά μας καταλήγουν σ' αυτό που είπες και έχει να κάνει με το ότι εμείς τα έχουμε φτάσει σ' αυτό το βαθμό, εμείς έχουμε χτίσει έτσι την κοινωνία μας. Ένα είναι το ότι, στην προσπάθεια να καλυτερέψουμε τις ζωές μας, την ποιότητα της ζωής μας να το πω καλύτερα, έχουμε δημιουργήσει και εξελίξει τόσα πολλά πράγματα -τρόπους διασκέδασης, τέχνες, ίντερνετ κ.λπ.-, που αν θες να τα ψάξεις και να τα μάθεις όλα, να τα γευτείς όλα, δε σου μένει χρόνος για κάτι άλλο. Και δε θα προλάβεις και να τα δεις όλα, έτσι? Θα πεθάνεις πολύ πριν ασχοληθείς με όλα αυτά που υπάρχουν να κάνεις.. Και όχι ότι δεν είναι όμορφα, απλώς δεν τα χρειάζεσαι όλα αυτά, δεν τα έχεις ανάγκη. Αλλά δεν μπορείς, μόνο και μόνο που είναι εκεί έξω και γνωρίζεις πως υπάρχουν, επηρεάζεσαι, θες να τα γευτείς. Δε γίνεται, ζεις μέσα σ' αυτό οπότε σ' επηρεάζει άμεσα και καθημερινά και ξεχνιέσαι, αποβλακώνεσαι να το πω έτσι πολύ μεταφορικά. (...) Και το άλλο, που λειτουργεί συνδυαστικά με αυτό, είναι το ότι ο ανταγωνισμός..τα λεφτά βασικά, που αποφέρουν αυτήν την άνεση και την "άπλα" που λες, έχουν εκ των πραγμάτων δημιουργήσει ένα τέτοιο ανταγωνισμό, που πλέον πρέπει να κάνεις πολύ κόπο. Πολύ περισσότερο απ' ό,τι σε παλαιότερες εποχές. Παλιά, ήσουν καλός κιθαρίστας(?), θα αναγνωριζόσουν σε κάποια φάση, θα έβγαζες και λεφτά μέσα απ' την αναγνώριση. Και είναι σε όλα έτσι, όχι μόνο στις τέχνες. Τώρα δε φτάνει να είσαι καλός, είναι πάρα πολλοί οι καλοί εκεί έξω. Τώρα ακόμη κι αν αξίζεις, πρέπει να κοπιάσεις γι' αυτό, ώστε να φανείς και ν' αναγνωριστείς. Πρέπει να κάνεις κόπο για να σε "διαφημίσεις" και να σε μάθουν. Για να το φτάσεις κάπου και να βγάζεις αρκετά δηλαδή, τα προς το ζην και κάτι παραπάνω να σου μένει. Μπας και κάνεις και τίποτα, αλλιώς απλά ζεις. Αυτός ο ανταγωνισμός λοιπόν θέλει πολύ κόπο, θέλει ν' αφιερωθείς σ' αυτό και να φας πολύ χρόνο. Και φυσικά (αν και) αφού αναγνωριστείς και εκτιμηθεί η αξία σου, θα έχουν περάσει τόσα χρόνια πια που θα έχεις συνηθίσει. Οπότε δε θα θες από μόνος σου καν(!) ν' αλλάξεις αυτό το τρόπο ζωής. Γιατί και η συνήθεια είναι μια πολύ μεγάλη δύναμη στον άνθρωπο μη ξεχνάμε.. Θα έχεις συνηθίσει να προσπαθείς πάντα για το κάτι καλύτερο, για την λίγο περισσότερη άπλα, για τα λίγα παραπάνω χρήματα. Είναι στο χέρι σου βέβαια το που θα το σταματήσεις όλο αυτό, το μέχρι που θες να το φτάσεις και το πόσο πολύ θες ν' αφιερωθείς και να κοπιάσεις, γιατί η "άπλα" και το "λίγα παραπάνω απ' τα προς το ζην", είναι πολύ υποκειμενικά. Αλλά οι περισσότεροι έτσι είναι, θέλουν.. Είναι στη φύση του ανθρώπου άλλωστε να θέλει να εξελίσσεται και να προχωράει συνεχώς μπροστά, δυστυχώς δε γίνεται να το σταματήσεις αυτό. (...) Η απληστία γενικά είναι κακό πράγμα. Το πιο σωστό θα ήταν να μπορείς να καταλάβεις πόσα χρειάζεσαι, πόσα έχεις ανάγκη πραγματικά και να σταματάς εκεί, χωρίς να υπερβάλλεις. Όχι εσύ, γενικά, κατάλαβες... Αλλά 'ντάξει, τώρα...
