24 Δεκεμβρίου 2013

Me, Myself or I? (part: 2)

"Είσαι όλοι τους μαζί, τα πάντα γύρω σου. Του καθενός η γνώμη για το άτομό σου είναι τα κομμάτια του παζλ που κρύβεις μέσα σου.", έγραφε χαρακτηριστικά ξεδιπλώνοντας τις σκέψεις του.. Ναι, όμως είσαι μόνο αυτά τα κομμάτια? Το παζλ τείνει να ολοκληρωθεί, ολοκληρώνεται όμως ποτέ?.. Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Ας καθίσουμε να σκεφτούμε λίγο με τη σειρά τα πράγματα. Είπαμε ξεκινώντας πως "...για τον καθένα είμαι αυτά που του δείχνω..." καταλήγοντας τελικά στο ότι η απάντηση για το "εσύ" κρύβεται μάλλον στη γνώμη του καθενός για το άτομό σου. Η πραγματικότητα όμως φαίνεται να είναι αρκετά πιο σύνθετη...
Η όλη αυτή σκέψη για να δίνει ολοκληρωμένο και αντικειμενικό αποτέλεσμα προϋποθέτει τη γνώση του εαυτού σου εξ αρχής. Και αυτό γιατί, η γνώμη του καθενός, όπως είπαμε, είναι ένα απ' όλα εκείνα τα κομμάτια, όμως το αυθεντικό παζλ είναι αυτό που έχει όλα του τα κομμάτια στη θέση τους. Κατά συνέπεια, πρέπει στους ανθρώπους εκεί έξω, λίγο στον έναν λίγο στον άλλο, συνειδητά η ασυνείδητα, να έχεις δώσει/δείξει κάθε σου πλευρά. Και αυτό το "κάθε" θα πρέπει να είναι απόλυτο. Διότι σε διαφορετική περίπτωση, ακόμη και αν υπήρχε η ανύπαρκτη δυνατότητα να μαζέψουμε όλους αυτούς, όλες τις γνώμες ως προς το πρόσωπό σου προσπαθώντας να βγάλουμε τη γενική-πραγματική εικόνα, θα ήμασταν ψεύτες και ατελείς αν λέγαμε πως είσαι αυτά και μόνο, όταν αυτή η εικόνα δε θα συμπεριλάμβανε όλα (μα όλα) τα μέρη/κομμάτια σου. Για να δείξεις λοιπόν κάθε σου πλευρά θα πρέπει να τις γνωρίζεις, αλλιώς πως μπορείς να ξέρεις και να πεις ότι τις έχεις δείξει όλες? Πάντα θα υπάρχει η πιθανότητα να ισχύει κάτι για τον εαυτό σου που δεν το έχεις ανακαλύψει ακόμα, όχι? Εφόσον λοιπόν οι γνώμες τους προκύπτουν από αυτά που εσύ δείχνεις, αν δε γνωρίζεις ότι τα δείχνεις όλα τότε ταυτόχρονα δε μπορείς να ξέρεις αν αυτές οι γνώμες είναι αρκετές για την αλήθεια του "εσύ".. Και απ' την άλλη αν δε γνωρίζεις όλες αυτές τις γνώμες δε μπορείς να ξέρεις τι δείχνεις, πόσο μάλλον αν τα δείχνεις όλα.. Και το λέω έτσι, διότι το θέμα εδώ γίνεται ακόμη πιο σύνθετο..
Πρόσφατα άκουσα μια φράση σε μια σχετική συζήτηση μ' ένα φίλο, της οποίας τις σκέψεις είχα κάνει και εγώ λίγο καιρό νωρίτερα (αρχές φθινοπώρου), αναθεωρώντας κάποια πράγματα τα οποία τα είχα για χρόνια τοποθετημένα κάπως στο μυαλό μου.. Πάντα υπήρχε το ερώτημα αν είσαι αυτά που σκέφτεσαι η αυτά που κάνεις/δείχνεις. Όλοι μας πιστεύω ερχόμαστε, με τον έναν η τον άλλο τρόπο, κάποια στιγμή στη θέση ν' απαντήσουμε σ' αυτήν την απορία. Τελικά μάλλον εκεί που καταλήγω είναι πως "είσαι αυτό που φαίνεται στα μάτια των άλλων". Το οποίο φυσικά προκύπτει απ' αυτά που κάνεις που με τη σειρά τους προκύπτουν απ' αυτά που σκέφτεσαι, έχοντας όμως μια, ίσως μικρή παρ' όλα αυτά, σημαντική απόκλιση απ' αυτό που τελικά φαίνεται.. Διότι το πως θα εκλάβει ο άλλος κάτι δεν είναι μόνο θέμα του πως εσύ θα το πεις/κάνεις/δείξεις, έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό και με την αντίληψή του, όπως επίσης και με το πόση σημασία σου δίνει ακόμα και αν η αντίληψή του είναι επαρκής.. Και η παγίδα εκεί είναι καμιά φορά επικίνδυνη, γιατί πολλές φορές (αν όχι τις περισσότερες), χωρίς να χρειαστεί να κάνουμε κάποια συνειδητή σκέψη, νομίζουμε ότι γινόμαστε σαφείς και ότι έχουμε δώσει ακριβώς την εικόνα την οποία θα θέλαμε στον άλλον για το πρόσωπό μας, όμως δυστυχώς δε συμβαίνει πάντα με την ίδια ακρίβεια. Πράγμα το οποίο επιβεβαιώνεται κιόλας όταν καμιά φορά βλέπεις τον ξαφνιασμό και την εντύπωση του άλλου σε πράγματα που κάνεις τα οποία δεν τα περίμενε από σένα, ενώ εσύ θα το θεωρούσες πολύ φυσιολογικό να τα φανταστεί.
Συμπληρωματικά/Πληροφοριακά:
Ο Ι.Καντ επίσης (πολύ σωστά) έλεγε πως δε μπορείς να μιλάς για την αλήθεια ενός πράγματος αν δε γνωρίζεις την αρχή και το τέλος του.. Είναι σαν να βλέπεις ένα μισοτελειωμένο παζλ και να λες "μμ, μέχρι τώρα ωραίο φαίνεται" και τελικά να μαθαίνεις πως στο υπόλοιπο απεικονίζεται κάτι τελείως αποκρουστικό, σιχαμένο ή χυδαίο (ή και όλα μαζί), πράγματα εντελώς έξω απ' τα γούστα σου, που ξαφνικά σου δημιουργούν άλλη άποψη για την αλήθεια του.. Πράγματι λοιπόν, πως μπορείς με σιγουριά να πεις πως σε/τον/την ξέρεις πριν "δεις το τέλος σου/του/της"? Μπορείς μόνο ν' αναρωτιέσαι και ν' αναλύεις το πριν έως το τώρα και αυτά μ' επιφυλάξεις και ερωτηματικά (λόγο των όσων προείπαμε), το μετά είναι στη συνέχεια της "ταινίας" την οποία οφείλεις να δεις πριν (δίκαια) κρίνεις..




??/11/2013

4 σχόλια :

elanor είπε...

Δίκιο έχεις πάλι :) Συμφωνώ μάλλον στο ότι η γνώμη των άλλων είναι η σωστότερη.
Καλά Χριστούγεννα! Την αγάπη μου σε όλους όσους αγαπάς! Φιλιά!

Jade είπε...

elanor elf,
χρόνια πολλά! :)
Σ' ευχαριστώ πολύυυ! :D Και εσύ να περάσεις υπέροχα εύχομαι με αυτούς που αγαπάς και που σ' αγαπάνε. ;)
Να 'σαι καλά και να φας πολύ!, γιορτές είναι δε πειράζει.. :P
Φιλιά πολλά,
άντε και καλή μας πρωτοχρονιά! :)

(Συγνώμη που άργησα τόσο ν' απαντήσω, γιορτές, καταλαβαίνεις.. ^^)

Kate'sCakeBox είπε...

Καλή χρονιά γλυκέ μου φίλε με υγεία έμπνευση,δημιουργικότητα και ψυχική ανάταση..εκεί έξω σπάνια μας δείχνουν όλες τους τις πλευρές..τι σπάνια..σχεδόν ποτέ.εξαιρετικό το κείμενο.πάντα με άφθονους προβληματισμούς και αιχμηρή ματιά!

Jade είπε...

Kate'sCakeBox,
καλή χρονιά, χρόνια πολλά και καλά! :D Μακάρι ο καινούριος χρόνος να μας φέρει δύναμη και υπομονή να πολεμάμε τις δυσκολίες που θα 'ρθουν, όπως επίσης και όλα αυτά που είπες και εσύ!.. :)
Να 'σαι καλά,
καλό πρώτο μήνα! :D