Πόσο δύσκολο είναι άραγε για έναν άνθρωπο να αλλάξει οριστικά κάτι από την καθημερινότητά του? Ακούω συνεχώς κατά καιρούς από φίλους "έκοψα τον καφέ", "ξεκίνησα γυμναστήριο", "έκοψα το τσιγάρο", "ξεκίνησα διατροφή" και πόσα άλλα τέτοια, όμως πάντα με ημερομηνία λήξης. Γιατί?! Αφού ξέρεις ότι σου κάνει καλό και ακριβώς για αυτόν τον λόγο έκανες την αλλαγή, γιατί λοιπόν τη διακόπτεις ή παραδίνεσαι με την πρώτη/δεύτερη αφορμή?
Δε θυμάμαι ακριβώς χρονιά και μέρα, αλλά σε ένα γενικότερο πλαίσιο, από τη στιγμή που συνειδητοποίησα σαν έφηβος πόσο δύσκολο είναι για έναν μέσο άνθρωπο να δεσμευτεί απέναντι στις ίδιες του τις επιλογές και να αφοσιωθεί σ' αυτό που είπε ότι θα κάνει, δεν έπαψα να το παρατηρώ και να μου κάνει εντύπωση. Η πειθαρχία και η αυτοσυγκράτηση είναι δύο πολύ σπουδαίες αρετές που δύσκολα τις βρίσκεις σε ουσιαστικό βαθμό στους ανθρώπους, στις μέρες μας. Ή τουλάχιστον στις κοινωνίες μας και στους λαούς της δυτικής κουλτούρας.
Εγώ είχα την τύχη να μεγαλώσω μ' αυτές τις αρχές και η συνειδητή και συστηματική καλλιέργειά τους όλα αυτά τα χρόνια, έχει πάει τη δυναμική μου σ' αυτό το επίπεδο σε άλλη κατηγορία. Από πολύ νέος ένιωθα ότι μπορώ να ξεκινήσω ή να διακόψω κάτι, μια συνήθεια, και να διατηρήσω αυτήν τη στάση για πάρα πολλά χρόνια, χωρίς ιδιαίτερο κόπο ή προσωπική καταπίεση. Δεν είναι ότι συγκρατώ τον εαυτό μου κάθε φορά που έρχομαι αντιμέτωπος με μια πίτσα ή ένα γλύκισμα, απλώς έχω ήδη ξεκαθαρίσει στον εαυτό μου πως "we don't do that anymore". Έχει μεγάλη διαφορά το να σε συγκρατείς σε ένα δίλημμα από τη λάθος επιλογή, από το να μη σου δίνεις καν την επιλογή. Εξαλείφεις την πιθανότητα διλήμματος πριν καν αυτή δημιουργηθεί μέσα σου.
Πόσο σημαντικό είναι, όμως, να έχει κανείς τη δύναμη για κάτι τέτοιο? Πόσο σημαντική είναι μια τέτοια -αν θέλεις- υπερδύναμη? Με τα σωστά κίνητρα, πολύ. Το κίνητρο είναι αυτό που μπορεί να σε βοηθήσει να πας κάτι από το "για πάρα πολύ καιρό/πολλά χρόνια" στο "οριστικά/μέχρι να ολοκληρώσει τον σκοπό του". Και μ' αυτόν τον συνδυασμό μπορείς να αλλάξεις ουσιαστικά· τις συνήθειές σου, την καθημερινότητά σου, τον εαυτό σου και την ενέργειά σου.
Ο αγώνας είναι σταθερός. Μην περιμένεις να τελειώσει και προπαντός μη βιάζεσαι να τελειώσει. Το κλειδί είναι να εστιάσεις στη διαδικασία που κάνεις, να απολαμβάνεις και να εκτιμάς τη δύναμη που έχεις να προσπαθείς και να συνεχίζεις· αδιάκοπα.
Συνεχίζοντας, λοιπόν, τον δικό μου αγώνα έφτασα ως εδώ...
Τρία χρόνια που:
• έχω κόψει "μαχαίρι" την επιπρόσθετη ζάχαρη στο οτιδήποτε και αποφεύγω όσο μπορώ τα προϊόντα με ζάχαρη.
• δεν τρώω γλυκά παντός είδους (ναι, ούτε τούρτες σε γενέθλια!), εκτός από σκέτη μαύρη σοκολάτα με πάνω από 70% κακάο (κι αυτή με μέτρο).
• δεν τρώω μπισκότα, γαριδάκια/πατατάκια ή άλλες λιχουδιές που
συνοδεύουν ροφήματα, και γενικά οποιαδήποτε μη-υγιεινή σαχλαμάρα από
σούπερ/μίνι μάρκετ.
• δεν τρώω junk/fast food -ακόμα και αν η παρέα παραγγείλει..!- και γενικά, προσπαθώ να μην τρώω απ' έξω, βγαίνοντας
πάντα φαγωμένος ή κουβαλώντας μαζί μου υγιεινά σνακ.
• δεν τρώω τηγανιτά, αλλαντικά, κέτσαπ/μαγιονέζα ή οποιαδήποτε σως.
•
αποφεύγω το χοιρινό κρέας (αν έμενα μόνος θα το έκανα και σε απόλυτο
βαθμό), το βαρύ φαγητό πριν τον ύπνο και τις υπέρδιπλες μερίδες το
μεσημέρι.
• μέσα στη μέρα μου πίνω μόνο νερό -κυρίως εμφιαλωμένο ή φίλτρου και ποτέ κρύο- και πλην του καλοκαιριού, πίνω και ένα τσάι με μέλι το πρωί. Σπανιότερα πίνω καμιά σόδα με λεμόνι, γάλα αμυγδάλου (με μέτρο) ή όταν "βγω για καφέ" πίνω καφέ, αλλά ποτέ τις πρώτες 2-3 πρωινές ώρες ή μετά τις 7μμ.
• δεν πίνω αλκοόλ, χυμούς τού εμπορίου, γάλα, αναψυκτικά ή οποιοδήποτε άλλο ρόφημα με ζάχαρη και χημεία. Συνδυαστικά με αυτά έχω κόψει τις βραδινές εξόδους και τα ξενύχτια.
• τρώω αρκετά φρούτα, goji berries, βραστά αυγά, ταχίνι ολικής άλεσης και επιλεγμένο φιστικοβούτυρο χωρίς ζάχαρη σε καθημερινή βάση.
• τρώω βιολογικά δημητριακά, συγκεκριμένες μπάρες δημητριακών με φιστίκι-μέλι, ρυζογκοφρέτες, ωμούς ξηρούς καρπούς (κυρίως καρύδια και αμύγδαλα, ιδανικά αποφλοιωμένα) και διάφορους super-food σπόρους, επίσης σε καθημερινή βάση.
• τρώω μπόλικα καρότα, ντομάτες, κόκκινες πιπεριές, μπρόκολο, μαρούλι, και μόνο μαύρο ψωμί (και αυτό με μέτρο).
• χρησιμοποιώ στη μαγειρική μου συστηματικά κουρκουμά, μαύρο πιπέρι, κανέλα και ρίγανη.
• τρώω κατσικίσιο τυρί, φέτα, gouda και cottage cheese στο πρώτο μισό της ημέρας, και στραγγιστό γιαούρτι τα βράδια.
• μαθαίνω συνεχώς για καλούς συνδυασμούς των παραπάνω τροφών που πολλαπλασιάζουν τα οφέλη και προσπαθώ να τους εφαρμόζω.
Πάντως, πέρα από όλα αυτά τα "απαγορεύεται" και τα "πρέπει", ένα σπουδαίο εξελικτικό βήμα που κατάφερα να κάνω μέσα σ' αυτά τα χρόνια είναι να πάψω να είμαι απόλυτος με όλες αυτές τις αλλαγές, με όλους αυτούς τους αυστηρούς κανόνες. Και είμαι πολύ περήφανος για αυτό το δύσκολα για μένα βήμα.
Σε ό,τι έκανα γενικότερα, πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου φοβόμουν ότι κάνοντας μια εξαίρεση εδώ κι εκεί θα είναι σαν να προδίδω τον εαυτό μου. Σαν να προδίδω την προσπάθεια που με τόσο κόπο έφτασα κάπου... Θα είναι σαν να αποδέχομαι πως είμαι αδύναμος. Κατά συνέπεια, βόλευε συνήθως να δουλεύω σε λογική "άσπρο-μαύρο". Ωστόσο, η λογική αυτή κάποια στιγμή θα σε βάλει κάτω, θα κουράσει. Και πλέον μετά από πολλές προσπάθειες το λέω με σιγουριά. Δεν είμαστε φτιαγμένοι για να λειτουργούμε σε απόλυτους ρυθμούς, σαν ιδανικά ρομποτάκια. Το μέτρο είναι απαραίτητο, αλλά και πολύ δύσκολο να διατηρηθεί για μια ολόκληρη ζωή, όταν δεν είσαι εσωτερικά πραγματικά σταθερός, ακλόνητος.
Όταν έχεις πιάσει μια άκρη για (πάρα) πολύ καιρό είναι αναγκαίο κακό να υπερβάλλεις, σημαδεύοντας για σεβαστό διάστημα την αντίθετη άκρη. Όμως, όταν η υπερβολή αυτή γίνεται από συνειδητή επιλογή, βρίσκεσαι σε καλό δρόμο... Το διάστημα αυτό μπορεί να διαφέρει στον καθένα και σίγουρα θα είναι αρκετό, αλλά αν δώσεις την απαραίτητη προσοχή στο σώμα και το μυαλό σου, θα καταλάβεις πότε είναι πια καιρός να σταματήσει αυτή η υπερβολή· που στα μάτια τρίτων πιθανότατα να έχει αρχίσει να μοιάζει και εμμονική! Θα είναι καιρός να σταματήσει όχι γιατί κούρασε, όχι γιατί δεν μπορείς άλλο, αλλά γιατί η αλλαγή θα έχει ριζώσει πλέον μέσα σου και θα νιώθεις αυτήν την εσωτερική σταθερότητα. Γιατί θα ξέρεις ότι δεν είναι πια το ίδιο εύκολο να ξανακυλήσεις πίσω, πέφτοντας στους ίδιους φαύλους κύκλους. Γιατί θα ξέρεις ότι δεν την έχεις πλέον ανάγκη αυτήν την υπερβολή· είσαι ελεύθερος να απολαύσεις τις νέες ισορροπίες σου.
Όλο αυτό το ταξίδι θέλει συνειδητή προσπάθεια και εσωτερική δύναμη. Θέλει υπομονή και επιμονή, και πάνω απ' όλα να σου υπενθυμίζεις συχνά ότι δεν είναι ένα ταξίδι με προορισμό· δε φτάνεις κάπου, δεν τερματίζεις και απολαμβάνεις. Είναι ένα ταξίδι που όσο πηγαίνεις πού και πού κοιτάζεις πίσω, το εκτιμάς και το απολαμβάνεις ταυτόχρονα.
Μία προσωπική ανασκόπηση και ταυτόχρονα ο πήχης ψηλότερα για τα χρόνια που έρχονται.
3 σχόλια :
γιααααανη, (το γραψα πότε ετκός ποστ, μην και δεν μου το δεχθεί σαν σχόλιο και πρέπει να το ξαναγράψωχΡΡΡ τις τελευταίες φορές μου έβγαζε κάτι σαν ερρορ)
Τί κάνεις?? ^^
α.εξαρτάται ποιό άτομο το λέει, είναι ορισμένα που είναι χαρακτηριστικό τους η συνήθεια, βρίσκουν ένα safe place ας πούμε εκεί.. μία χαλάρωση ίσως, ακόμα κι αν αυτό δημιουργήσει πρόβλημα ή κάποιου είδους σύγχυση μελλοντικά .
β. η αλλαγή ναι, μπορεί να φέρει θετικά μπορεί και όχι αποτελέσματα.. κάποιες εγώ τις αποκαλλώ και "πειράματα" δεν γνωρίζεις πως λειτουργεί δεν γνωερίζεις ακόμα πως θα διοχετευχθεί από το σώμα και το εγώ σου .. κι πολλα΄ακόμα .. που τα παρατηρείς στην πορεία (πχ. έχω προσπαθήσει πολλές φορές να υιοθετήσω έναν άλλο τρόπο επικοινωνίας με τον κόσμο, για να δω αν φταίει η δικιά μου αντίληψη με το πως τον βλέπω.. σε καθημερινά πλάισια στα φιλικά στα ερωτικά στα σεξουαλικά στο ό,τιδήποτε.. κ έχω καταλήξει ότι σε ό,τι κάνω ή "μεταλάσσομαι" για να δημιουργήσω μία άλλη "συνθήκη" (να υιοθετήσω μία άλλη περσόνα πχ.σαν να υποδύομαι) δεν είμαι εγώ είμαι ένα σώμα ξένο για τον εαυτό μου, κι ότι κάνω μέσα από αυτην την άλλη περσόνα είναι λάθος και cringe => Έχω συνειδητοποιήσει μετά από πολλα χρόνια,
ότι είναι θέμα ερμηνείας του καθενός ατόμου, ανάλογα με τα δικά του βιώματα, τον τρόπο σκέψης και ζωής, αποκωδικωποιεί κάποια σήματα διαφορετικά απ' ό,τι ήδη είναι [ η προβληματική σ αυτό είναι ότι αντί να ρωτήσει το ενδιαφερόμενο άτομο κάθεται κ δέχεται άλλες ερμηνείες από άλλα άτομα, πράγμα που καταλήγει ένα συνμπούρδελο ποτέ κανείς δεν μαθαίνει την αλήθεια πίσω από την ερώτηση ή την απάντηση => ή το ακόμα καλύτερο,αν δεν μπορεί να απαντήσει το "τρίτο άτομο" δίνει το εξής θεάρεστο πόρισμα "δίνει μπερδεμένα σήματα" <= το θέμα σ αυτό είναι ότι σχεδόν πάντα υπάρχει μία συνθήκη, άμα το άλλο άτομο δεν θέλει να την δεχθεί αυτή την συνθήκη ή δεν θέλει να δειχθεί σαν την παροιμία "όσα δεν τα φτάνει η αλεπού να κάνει κρεμαστάρια" καταλήγει με μαθηματική ακρίβεια στο "δίνει μπερδεμένα σήματα" συνδυαστικά πάντα με το χωρίς να έχει κάνει κάτι στο να το ξεδιαλύνει (!)
Και το ενδιαφερόμενο άτομο συνεχίζει να μένει στο μετέρωρο βήμα του πελαργού, γτ όντως δεν καταλαβαίνει τι σημβαίνει ]
γ. τώρα όσο αναφορά, με τις "διακοπές" των αλλαγών που λες .. ίσως να είναι γτ το άτομο να ψάχνει κάτι από τον παλιό του εαυτό, ή ένα κομμάτι του, υποθέτω. ή κάτι να μην έχει βρεθεί ακόμα κάτι άξιο αντικαταστήσιμο . Δλδ, ξέρει ότι τν χαλάει πχ η καφεϊνη ή το κάπνισμα, σε συχνή χρήση, θα το κόψει αλλά που κ που στο πίσω μέρος του μυαλού του, υπάρχει η δυνατότητα να πίει κ έστω ένα καφέ ή ένα τσιγάρο Από εδώ προκύπτουν δύο υποπεριπτώσεις i. το που και που, δεν σημαίνει ότι την τάδε μέρα που θα αποφασίσει να πιεί καφέ ή να καπνίσει θα πιεί όλη την καφετέρια ή όλη την ταμπακερία.. θέλω να πω εφόσον υπάρχει ο έλεγχος της ποσότητας δεν το βλεπω ως κακό να υπάρχει αυτή η διαθεσιμότητα στο "που κ που"
(συνέχεια) ii. εκτός κι αν δεν μπορείς να κρατήσεις κανέναν έλεγχο [*Υπ: από την στιγμή που ο οργανισμός πχ έχει ήδη αποτοξινωθεί από αυτήν την ουσία, ο ίδιος όταν του την προσφέρεις δεν μπορεί πλεόν να την δεχθεί όπως με παλιότερα - οπότε κάπως άτυπα είναι κι ο ίδιος που κρατά τα ηνία του ελέγχου όσο κι αν επιθυμεί το άτομο για αυτή το την υπερκατανάλωση] ή είναι πολύ σημαντικό ζήτημα να τη κόψει διαπαντός αυτήν την συνήθεια, ειδάλλως θα είναι πολύ αργα μετά για το άτομο ή και ακόμα κ για τους γύρω του.. Πχ να είναι θέμα πλέον ζωης-κ-θανάτου.
δ. "στις μέρες μας" : δεν νομίζω ότι και παλιότερα θα ήταν διαφορετικά, νιώθω ότι το χρησιμοποιούμε περισσότερο διότι με αυτό δηλώνει ένα βαθμό οικεικότητας το "στις μέρες μας" ίσως ;)
ε. λίγο εκεί με το ότι τις είχες ήδη μαθημένες αυτές τις 'αρετές' οπότε και δεν σου είναι κάθε φορά δύσκολο να αποδεσμευτείς από τις συνηθειές σου, δεν με βρίσκει πολύ~σύμφωνο. Κατανόω φουλ πως το λες.. από την άλλη αυτό δεν είναι κ defacto, θα μπορούσε να σου συμβεί το αντίθετο, επειδή όντως τις είχες ήδη μαθημένες, να τις απαρνιόσουν σαν ένα κομμάτι ή τμήμα της προηγούμενης καθημερινότητας σου που θα ήθελες να αλλάξεις, είτε για να αφήσεις πίσω κάτι παρελθοντικό είτε επιδή σου θυμίζει κάτι στο παρόν
Πολλές φορές, όπως με τις 'αρνητικές' έτσι και με τις 'θετικές' συνήθειες ίσως να μην έχει να κάνει εξολοκλήρου μόνο με θετικό/αρνητικό καλό/κακό ή άσπρο/μαύρο είναι τι σου θυμίζει πχ. 'αυτοσυγκράτηση'ή η'πειθαρχία' (πόσο μάλον) να θυμίζει σε κάποιο άλλο άτομο τα πόσα έχει χάσει, ή κακές αναμνήσεις.. [ναι.. δεν ξέρω πως ιδιαίτερα να το συνεχίσω χωρίς πολλα-πολλά εκφραστικά typos..]
Δέχομαι, ότι μοιάζει κάπως με το φαινόμενο του πυγμαλίωνα, ξέρεις οι υψηλές προσδοκίες φέρνουν και υψηλές επιθυμίες και επιλογές
Όπως κ το αντίστροφο οι χαμηλές εκτιμήσεις να φέρουν χαμηλές εκτιμήσεις
Ή η χαμηλές εκτιμήσεις να φέρουν υψηλές επιδόσεις, ω΄στε να ξεφύγεις απο αυτές ..
Είναι όλα τόσο συνιφασμένα με νεφελώδη όρια .. δεν γνωρίζω που τελειώνει η 'αρετή' και που μετατρέπεται σε "κλουβί'
"πρέπει να κάνω αυτό πρέπει να κάνω το άλλο"
Αυτό που μ άρεσε που είπες είναι ότι το να μην το βλέπεις σαν αγγαρεία γτ τότε είναι που δεν θα αλλάξουν και πολλά εντέλει, όσες διατροφές και να κάνει το άτομο, όση άθληση όση φιλανθρωπια κλπ κλπ.. θα 'ναι λίγο δώρο άδωρον όπως λες, θα σκέφτεται διαρκώς "εδώ είναι το τέλος, ή εδώ είναι το τέλος; οκ συμπλήρωσα μία δίαιτα ή έκανα τόσες ασκήσεις.. τώρα δεν χρειάζεται να τις ξανακάνω ποτέ στην ζώη μου ακόμα κι αν με βοήθησαν σαν άτομο, γτ αυτό ήταν το τασκ" (ξέρωγω..χΡ)
Μπράβο πάντως για όλη την προσπάθεια!!! Είναι όντως πολύ σημαντικό να ακολουθεις πράγματα (στην συγκεκριμένη περίπτωση τροφές) που θες, κι όχι γτ έτσι σου το μάθανε από το σπίτι ;Ρ ❤🖤
Ουάου! Αυτό θα πει σχόλιο! xD
...Ναι, κι εμένα μου το βγάζει αυτό το "error" καμιά φορά. Δε γνωρίζω τι φταίει.
Λοιπόν, θα επανέλθω ξανά-διαβάζοντας τι έγραψα καταρχάς εγώ -γιατί προφανώς και δε θυμάμαι- και στη συνέχεια να ξανά-διαβάσω με περισσότερη συγκέντρωση τα όσα έγραψες, σε μια προσπάθεια να απαντήσω χορταστικά, κατευθείαν στο δεύτερο σχόλιο. :Ρ
Ps: Γενικότερα, είμαι πολύ καλά, δεν έχω κανένα παράπονο απ' τη ζωή· πώς θα μπορούσα άλλωστε, όταν η ίδια είναι ένα δώρο που μου έχει δωθεί απλόχερα χωρίς απαίτηση ανταλλάγματος..! Σταθερός στη βάση μου, εδώ στη συμπρωτεύουσα, με διάφορα "να πηγαίνουν και να έρχονται"· όλα καλοδεχούμενες εμπειρίες. ^^ Ελπίζω κι εσύ να είσαι καλά και γεμάτη με ό,τι κάνεις.
Ps2: Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ, πάντως, για τον χρόνο και την ενέργεια που αφιερώνεις κατά καιρούς στα όσα γράφω, το εκτιμώ και χαίρομαι! :)
Δημοσίευση σχολίου