Κουράζει ο πολύς ο κόσμος, είπε. Δε σ' αφήνει να απολαύσεις με την ησυχία σου τα αξιοθέατα, συμπλήρωσε... Ναι, καταλαβαίνω· λογικό, αποκρίθηκα..
Εντάξει, ίσως για μένα να είναι διαφορετικό το πώς απολαμβάνω την επίσκεψη σε μια ξένη πόλη. Θα με γεμίσει απλά το να περπατήσω στους δρόμους, χωρίς να πηγαίνω κάπου να δω κάτι συγκεκριμένο, οριοθετώντας με τη διάθεση της στιγμής την ταχύτητα του βήματός μου. Να κοιτάζω τις βιτρίνες, τα σπίτια, τα μπαλκόνια, το ντύσιμο και τα κουρέματα του κόσμου· τις στιλιστικές λεπτομέρειες που καθορίζουν τις διαφορές σε σχέση με τις δικές μας πόλεις. Τις διαφορές που σε κάνουν, ακόμη και με κλειστά τα μάτια, να αισθάνεσαι τον ξένο αέρα ανάμεσα στα σοκάκια. Θα με γεμίσει να καθίσουμε τυχαία κάπου για καφέ με τα παιδιά και να ψαχουλέψουμε τον κατάλογό τους. Να συγκρίνουμε και να βρούμε τι τους λείπει από τους καταλόγους που έχει συνηθίσει το μάτι μας και ταυτόχρονα να παραγγείλουμε το πιο ιδιαίτερο, τοπικό ρόφημα που έχουν να μας προσφέρουν!
Και σε όλα αυτά, και άλλα τόσα μικρά πράγματα που προδίδουν τον χαρακτήρα μιας πόλης, ο πολύς κόσμος πάντα έρχεται να συμπληρώσει όμορφα, διατηρώντας τον παλμό της· και είναι αυτό που εμπνέει ζωή σε όλες αυτές τις πρωτόγνωρες εμπειρίες.
6 σχόλια :
ρε γιάννη, κάθε φορά που έρχομαι να σε βρω εδώ μέσα, ποτέ δεν νιώθω απογοητευμένη . τι να πρωτοπω.. όλα σου τα τελευταία κείμενα είναι θυσαυροί, όχι απλά λιτός ενθουσιασμός. πόσο ταιριαστά εναποθέτεις τις εικόνες δίπλα στις λέξεις, κάθε φορά λέω αυτό είναι το στύλ του, αλλά δεν μένεις εκεί - δεν επαναπαύεσαι σε ένα στύλ που σου ταιριάζει. η εξέλιξή σου είναι μοναδική, αυτό, η ρουτίνα , το φορές, οι διάλογοι της σαλοκουζίνας, καλά μην μιλήσω για τα κομμάτια που συνθέτεις_ νιώθω απίστευτα σέιφ εδώ, σαν μία ζεστή κούπα κακάο.
-φτού, με πιασε η μελούρα, σταματάω χΡ =^.^=
Clementine,
άληθεια τα πιστεύεις όλα αυτά?! "...σαν μια ζεστή κούπα κακάο" χαχα! Χαμογελώ και κοκκινίζω. ^^' Για να είμαι ειλικρινής, πάει αρκετός καιρός που πιστεύω ότι σταμάτησα να γράφω "δυνατά" κείμενα. Χρόνια πριν, σε μια σύγκριση πάνω σε συζήτηση που είχε γίνει, θεωρούσα το παλιό μου blog πολύ καλύτερο από αυτό· σαν να σταμάτησα να έχω έμπνευση ή την ίδια διάθεση, κάπως.
Εξέλιξη δεν ξέρω, αλλά σίγουρα δεν έχω ιδέα από στυλ γραφής! Το μόνο που ξέρω σίγουρα είναι ότι, συνήθως, όταν είναι να γράψω κάτι, το αντλώ από την καθημερινότητά μου και όχι από καθαρή φαντασία. Και αυτό γιατί θέλω να έχει αλήθεια το κείμενο μέσα του, να είναι για κάποιον λόγο λίγο ιδιαίτερο, μοναδικό. Απ' ό,τι φαίνεται, μάλλον, κάπως περνάει αυτό στην ανάγνωση και πολύ χαίρομαι που το διαπιστώνω. ^^ :P
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια και αφού νιώθεις safe, ξέρεις τον δρόμο... ;) You are more than welcome!
Θεσ/νικη δεν ανεβαίνεις καθόλου πια, ε?..
*συγγνώμη, έμπλεξα στην κίνηση* (εγώ - δύο χρόνια μετά)(κι όπως έιπαμε και σε πρωτύτερη ανάρτηση, ο χρόνος είναι σχετικός, γι αυτό άλλωτε μου φαίνεται σαν χθες κια άλλωτε λες και έχει περάσει πόσος παραπάνω καιρός.. )
Καλά κάνεις και κοκκινίζεις, σου πάει ;}
Είχα ακούσει και την συνέντευξη σας στο ράδιο, μ' άρεσε, θα συμφωνήσω με τον εκφωνητή ότι στα δικά σου τραγούδια είχες πολύ πιο αβίαστη χροιά, δεν προσπαθούσες καν, ήσουν εσύ -τέλος- και χωρίς αστοχίες - σαν κοινό αυτί ακροατή δλδ - puurrrrfect!
Το πιστεύω, και γω ενίωτε το συλλογίζομαι αυτό, είναι που έχασε την ισχύ του και τα μπλογκ ως μπλογκ, έφυγαν και τόσοι φίλοι και φίλες, με τα οποία συνομιλούσα και διάβαζα και τις δικιές τους ιστορίες και εσωτερικές αναζητήσεις, που πλέον και σε μένα δεν μου έκανε τόση αίσθηση πλέον - από την στιγμή που είχε χαθεί αυτή η αλληλεπίδραση, που ήταν σημαίνουσα για μένα, αν και συνέχισα να υπάρχω καιρό ακόμα στην μπλογκόσφαιρα- δεν σου κρύβω ότι μου λείπει πολύ αρκετες φορές αυτή η αίσθηση!!
Θέλω να βγάλω ένα ζάιν, (από το πρώτο που σου είχα στείλει δεν ξανατύπωσα άλλο!και θέλω πολύ πάλι να ασχοληθώ!!) που να είναι βασισμένο πάνω σ' αυτήν την αλληλεπίδραση, που έμεινε χαραγμένη μέσα μου, ακόμα και αν δεν τα γνώρισαν όλα τα άτομα φέισ του φέισ, τα ένιωθα πολύ κοντά μου!!
>.< ασστα έχω να ανεβώ από πτριν την καραντίνα, πόσο να 'ναι γύρω στα 7,8 χρόνια ?! με πήρε η κάτω βόλτα και δεν σταμάτησα έκτωτε να τσουλώ
Είμαι καλά τώρα :3 Παιρνούσα κάτι ζόρια και τότε το 23, επανερχόμουν έπεφτα επανερχόμουν έπεφτα.. ξέρρεις πως είναι αυτά ! Αν κανονίσουμε κάτι, θα το προγραμματίσω .. στάνταρ ..
Προφανώς και τα πιστεύω, και εντυπωσιάζομαι κ με την γραφή μου(φτού μου μην με ματιάσιω) συντακτικά και εκφραστικά δεν τα θαλάσσωσωσα, μπράβο μουΧΡΡΡΡΡΡΡ =^.^=
πραγματικά, το ξαναδιάβασα τώρα, κι παραμένει στα μάτια μου απίστευτο, μην επαναλαμβάνομαι γίνομαι κουραστική :) ;)
:))
Clementine,
έλα ρεεε, παρακολουθείς Silent Whispers?! Χαχα θένκιουυ! Η αλήθεια είναι ότι ήταν μία πολύ κακή μέρα από άποψη κούρασης (όπως και όλη εκείνη η βδομάδα) και ακούγεται σε μερικά κομμάτια. Δυστυχώς, δεν είχαν να μας δώσουν άλλη ημερομηνία παρά 2 μήνες αργότερα... Ωστόσο, είχαμε πολύ ωραίο κλίμα και καλή διάθεση στη συγκεκριμένη εκπομπή εν τέλει, και άφησε όμορφη αίσθηση, γενικά.
Λείπει η παλιά μπλογκόσφαιρα πολύ. Αλλά οι αναμνήσεις είναι εδώ, σαν χθες.. :)
Ξέρω πώς είναι αυτά, ναι. Χαίρομαι που είσαι καλά τώρα και έτσι να μείνεις εύχομαι. Η ζωή είναι μια πολύ μικρή εμπειρία για να τη σπαταλάμε "πεσμένοι"...
Φτου σου! χαχα
Δημοσίευση σχολίου