Συζητήσεις στη Σαλοκουζίνα (vol.2)

Κοντεύει 1μμ. Τέτοια ώρα, συνήθως, έχουν φάει ήδη, αλλά υπάρχουν και μέρες όπως αυτή, που τυχαίνει να το καθυστερήσουν... Ο παππούς βλέπει αφοσιωμένα τηλεόραση και η γιαγιά καθαρίζει βρασμένες πατάτες δίπλα, στην κουζίνα. Τελειώνοντας με το καθάρισμα, πηγαίνει βιαστικά στο σαλόνι.

γ: "Να βάλω να φάμε?"
π: γυρίζει το κεφάλι και την κοιτάζει σιωπηλός, με ένα βλέμμα μπερδεμένο και ελαφρώς καχύποπτο, λες και του έβαλε ερώτηση παγίδα.
γ: "Ε?"
π: "Περιμένεις τηλέφωνο?"
γ: "Όχι."
π: "Από ποιον?"
γ: "Από κανέναν!", του απαντάει και επιστρέφει πίσω στην κουζίνα να ολοκληρώσει την πατατοσαλάτα τους.

Ο παππούς, αισθητά ενοχλημένος απ' τον παραλογισμό της, ανεβάζει ένταση και συνεχίζει.

π: "Σε ρωτάω αν περιμένεις τηλέφωνο και μου λες ναι, και τώρα λες από κανέναν."
γ: "Εγώ είπα άλλο και εσύ με ρωτάς για το τηλέφωνο."
π: "Τι σε ρώτησα?"
γ: "Αν περιμένω τηλέφωνο."
π: "Ε, και?"
γ: "Τίποτα, δεν περιμένω τηλέφωνο", λέει με μια διάθεση να κλείσει εκεί την κουβέντα, ενώ ταυτόχρονα τοποθετεί τη σαλάτα στο τραπέζι.

Ο παππούς, όμως, δεν το βάζει κάτω και μπαίνει στην επίθεση.

π: "Ε τότε τι με λες και το κάνεις θέμα?", ρωτάει φουντωμένος.

Η γιαγιά ξεφυσάει αγανακτισμένη και ξανά-προσπαθεί, αυτήν τη φορά με πιο αργό και καθαρό λόγο. 

γ: "Σε ρώτησα πρώτα αν θέλεις να φάμε και μου είπες όχι. Και μετά με ρώτησες αν περιμένω τηλέφωνο!"
π: "Πότε είπες για φαΐ?"
γ: "Σε ρώτησα."
π: "Και σε είπα όχι?"
γ: "Ναι."
π: "Συνεννόηση μπουζούκι", απαντάει αστειευόμενος, ρίχνοντας άμεσα τους τόνους και παίρνοντας θέση για μεσημεριανό.

Στο μεσοδιάστημα, εγώ στην κουζίνα έχω γυρίσει πλάτη, σε μια προσπάθεια να μη με δουν που έχω λυθεί στα γέλια, καθώς απολαμβάνω πρωινή κωμωδία.