Δεν κάνω βήμα και το χέρι μου μοιάζει παγωμένο, σε μια διάθεση να πιάσει το πόμολο...
Στην πραγματικότητα δεν μπορώ να σου εξηγήσω γιατί δεν κάνω κίνηση, γιατί μένω άπραγος. Δεν μπορώ να σου εξηγήσω τον λόγο που δεν ανοίγω την πόρτα να περάσω και να συνεχίσω, όπως δεν μπορώ να σου εξηγήσω το γιατί δε σηκώνομαι να φύγω, αφού το βλέπω, το νιώθω, ότι η δύναμή μου δε φτάνει μέχρι εκεί που θα έπρεπε για να κάνω τα βήματα..
Δε θα πω ψέματα, η λογική μου το αναγνωρίζει, παρότι δεν μπορεί να το φέρει σε λέξεις.. Το αναλύει και καταλαβαίνει ότι δεν είναι όλα εντάξει, ότι δεν είναι φυσιολογικό. Αλλά είναι αυτό που είναι· και είναι η αλήθεια.
Είναι σαν να στέκομαι εκεί μπροστά... Από την αρχή και για μια αιωνιότητα.
Παρ' όλα αυτά, κι εδώ που έφτασα είναι κάτι. Και, για 'μένα, είναι κάτι πολύ· και γι' αυτό σ' ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου