Κάποια στιγμή, όμως, έπρεπε να ξεδιαλύνει το τοπίο· κάποιος έπρεπε να κάνει την αρχή.
Στην αρχή σκέφτηκε να μην πιέσει, να δώσει χώρο.
Μια μέρα, ή μάλλον μια νύχτα καλύτερα, δεν άντεξε άλλο.
Άνοιξε τα χαρτιά του και άφησε ανοιχτά όλα τα σενάρια· "ήμουν ξεκάθαρος", της είπε.
Τουλάχιστον να ξέρουν και οι δύο τι γίνεται· το ξέρανε όλοι οι άλλοι πλέον, άλλωστε...
Πέρασαν κοντά δύο μήνες, με τη δουλειά και το τρέξιμο, ούτε κατάλαβαν πώς έφυγε ο χρόνος.
"Μπορώ και δεν μπορώ", είπε αυτή. Θέλω και δε θέλω, έδειχνε...
"Μου είναι δύσκολο να διαχειριστώ αυτήν την κατάσταση έτσι όπως έχουν τώρα τα πράγματα", συμπλήρωσε, όντας σε απόσταση μικρότερη των 20 εκατοστών.
"Κατάλαβα", είπε αυτός, χωρίς να μπορεί να καταλάβει τίποτα.
Οι πράξεις και τα λόγια δεν έβγαζαν νόημα μαζί· πώς γίνεται να θέλεις κάτι αλλά και να μην ξέρεις τι θέλεις γενικότερα?
Της έδωσε κι άλλο χώρο, κι άλλο χρόνο... Έκλεισαν δυο μήνες πια· έτσι.
Μια μέρα, ή μάλλον μια νύχτα καλύτερα, δεν άντεξε άλλο.
Άνοιξε τα χαρτιά του, αλλά πλέον τα σενάρια ήταν μονάχα δύο.
"Αφού είναι έτσι τα πράγματα, σύμφωνοι.
Μπορείς να πάρεις τον χρόνο σου, αλλά όχι και τον δικό μου", της απάντησε κλείνοντας.
Ανέβηκε στη μηχανή και έφυγε μέσα στη βροχή, παρά το αλκοόλ και την κούραση της βραδιάς.
Πώς κατάφερε να συγκεντρώσει τη θολή του σκέψη και να επιστρέψει για δουλειά μετά από όλο αυτό, άγνωστο...
6 σχόλια :
είναι αυτός ο αναστοχασμός που κάνεις πάντα από μέσα σου και ψάχνεσαι
και η μόνη λέξη που αγνοφαίνεται είναιι το "pullsh"
και -εγώ τουλάχιστον- αναρωτιέμαι αν ήμουν πάντοτε ηλίθια ή αν μου βγαίνει μεγαλώνοντας ;; Και οκ, λες είναι μία αυτοκριτική, εγώ με το εγώ μ, η επαφή η αναγκαία.. με λίγα λόγια
ξέρεις τι θες απο σένα , δε ξέρεις πως το θες από τους άλλους __ Και δεν νομίζω κι αν θα μάθουμε ποτέ πως να το ζητάμε
ο burroughs διαχωρίζει τον άνθρωπο σε ξενιστή-σώμα-γλώσσα
άντε βρες άκρη όταν δεν υπάρχει αυτή η συμβίωση που λέει ο b.
μαύρα κ' άραχνα ..
Ανώνυμη,
τι είναι το "pullsh"?!
Βαριά λέξη η ηλιθιότητα, θαρρώ. Τίποτα δεν το γνωρίζουμε εξαρχής, τίποτα δεν είναι αυτονόητο και όλα προσπαθούμε σιγά σιγά να τα καταλάβουμε (και για εμάς και για τους γύρω μας) και να τα ορίσουμε. Η προσπάθεια και μόνο -αν είναι πραγματική- σε καθιστά μη ηλίθιο/ηλίθια. ;)
Πολύ σοφό αυτό: "ξέρεις τι θες απο σένα , δε ξέρεις πως το θες από τους άλλους __ Και δεν νομίζω κι αν θα μάθουμε ποτέ πως να το ζητάμε" και γενικά, μεγάλη συζήτηση το κατά πόσο καταφέρνει κάποιος να το ζητάει σωστά και το τι σημαίνει "σωστά" σε μια τέτοια περίπτωση...
Κάπου το έχω ξανακούσει αυτό που λέει ο μίστερ B. αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πολλά για τον ίδιο. Ενδιαφέρουσα προσέγγιση παρ' όλα αυτά.
Άντε βρες άκρη, όντως...
Ευχαριστώ που πέρασες,
καλό φθινόπωρο.
το pullsh : pull + push ταυτόγχρονα, το είχα δει σ' ένα meme και το συγκράτησα
δλδ ξέρεις τι θες (πχ) προσπαθείς να το επιτύχεις, αλλά είναι σαν να αντιδρά ο εαυτός σου - γιατί τον βγάζεις από τα συνιθησμένα του και πισωπατά αυθόρμητα -- και κάπως ψιλοέτσι, μένεις στο ίδιο σημείο για πάντα. δι έντ.
((και κάπου σ'όλα αυτά κολλάει κ η ηλιθιότητα, βσκ παντού κολλάει πάνω κάτω))
Άστα,άλλα κάνω εγώ (-ως ξενιστής) άλλα το σώμα άλλα οι λέξεις που θα πω, κι έρχεται κ η δυσφορία έτσι για το παρεάκι και το μόνο που σκέφτεσαι για να ξεχαστείς είναι πραγματικά ηλίθια αστεία ( είδες που κ δω κολλάει η ηλιθιότητα ;Ρ)
Το σωστά πλέον έχω ψιλοσταματήσει να το χρησιμοποιώ σαν λέξη.
(είχα ξεχάσει να γράψω όνομα στο αποπάνω μνμ,τέσπα, ξεχωρίζει από την μπουρδουκλωμένη μου σκέψη παρ'όλ'αυτά, λίγο καλύτερη από τον πρόεδρο του εδεσσαϊκού θαρρώ)
καλό φθινόπωροοοοοο :D
Clementine,
το κατάλαβα ότι ήσουν εσύ απ' τον τρόπο γραφής, αλλά μετά σκέφτηκα να μην κάνω βιαστικές υποθέσεις.. ;Ρ
Τώρα κατάλαβα. Ένας φαύλος κύκλος, δηλαδή, κάπως.. Εμείς εδώ κάνουμε τέτοιες "διπλές" λέξεις σε μία όταν πίνουμε, πάντως.. :Ρ (στα ελληνικά, όμως)..
...να μην τη χρησιμοποιείς αν δεν πιστεύεις ή δεν είσαι σίγουρη ότι τη χρησιμοποιείς όπως της αξίζει. Ωστόσο, το να μη γνωρίζεις κάτι, δεν το καθιστά ανύπαρκτο· το λέω και γενικότερα.. ;)
ναι εννοείται πως ισχύει, να υφίσταται κάτι ακόμα κι αν δε το γνωρίζεις - το ένα ήμισυ της εννιολογικής μας υπάρξης καθορίζεται από αυτό, δεν θα μπορούσε να μην υπάρχει. παρ'όλ'αυτά όμως, δεν σε βασανίζει όταν υπάρχει η θολοούρα της υπάρξης ενός(συγκεκριμένου) κάτι χωρίς να είναι συγκεκριμενοποιημένο(?) δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι κάτι φιλοσοφικό όπως "τί είναι ψυχή ή ελπίδα .. κά." μπορεί να είναι κάτι που αφορά -κατα βάση- εσένα, που αν δε στο πουν να μη είσαι σίγουρη ποτέ για αυτό (πχ).
https://i.pinimg.com/736x/3d/33/03/3d3303a64e3ac519e1faf1c093b1fd01.jpg
αυτό με τις διπλές λέξεις θέλω κ γω να παίξω!!μ' άρεσε
clementine *
Clementine,
ωωω, το pullsh!
Μμμ, είναι πολύ γενικό και αόριστο έτσι όπως το θέτεις και ζορίζομαι να το φέρω σε απτό παράδειγμα.. Μήπως αυτή η θολούρα που νομίζεις ότι υπάρχει δεν είναι αυτού του "κάτι", αλλά κάποιο άλλο αναπάντητο ερώτημα μέσα σου τη δημιουργεί? Φιλοσοφικό ή όχι, όσο πιο πολύ ασχολείσαι και βελτιώνεις τον εαυτό σου, τόσο πιο σταθερός νιώθεις και διώχνεις τις θολούρες...
Δημοσίευση σχολίου