Ήμασταν λέει σε ένα δάσος.. Δε θυμάμαι χρώματα. Κάτω τσιμέντο, ίχνος γης! Και παντού δέντρα, μέχρι εκεί που έβλεπε το μάτι σου! Όλα μου φαινόντουσαν τόσο οικεία.. Τίποτα περίεργο. Το θρόισμα των φύλλων σε κάθε του ευκαιρία ξέσκιζε με μανία τη γαλήνη και την ησυχία που αγκάλιαζαν το δάσος με στοργή. Φύλλα δεν είδα πουθενά. Υποθέτω ότι θα ήταν ψηλά, πολύ ψηλά, εκεί που τελειώναν τα δέντρα ίσως. Ούτε μια στιγμή δεν κοίταξα εκεί πάνω. Μόνο τους κορμούς έβλεπα, δεν είχα τη διάθεση, την περιέργεια να σηκώσω το κεφάλι μου ψηλά.. Όλα ήταν τόσο κανονικά. Κανονικά, και τι πάει να πει αυτό?
Μαζί μου ήταν δυο φίλοι μου, ο ένας από Κέρκυρα, "Corfu" που είναι και πιο της μόδας, και ο άλλος από Θεσσαλονίκη. Και είχαμε πράγματα μαζί λες και είχαμε έρθει για πικ-νικ! Είχαμε στρώση και την κουρελού και αράζαμε κάτω απ' το περίεργα φωτεινό φως του ήλιου. Ο ήλιος, υποθέτω, θα ήταν ψηλά... Αυτοί, κολλητάρια. Χαβαλέ, γέλια κακό, οι καλύτεροι φίλοι σου λέω! Μου φαινόταν τόσο φυσιολογικό.. Κανονικά, ούτε που γνωρίζονται μεταξύ τους.. Κανονικά...
Και τότε ο ένας, πολύ καλός drummer με progressive metal ακούσματα, με ρώτησε πως πάνε οι στίχοι στην αρχή του ρεφραίν από το τραγούδι "Like Toy Soldiers" του Eminem! Και εγώ του αποκρίθηκα: "Ααχ! Εδώ το 'χω! Κάτσε, κάτσε, θα το βρω! Μισό." ...Και το 'ψαχνα! Ποιος ξέρει τι έψαχνα... Δεν θυμάμαι και ποτέ να το ήξερα.. Μετά από ώρα κατάφερα να "θυμηθώ" τους πρώτους πρώτους στίχους απ' το κουπλέ! Αυτός προσπάθησε να με μειώσει λέγοντάς μου: "Σιγά, αυτό το ήξερα και εγώ. Το ρεφραίν σου ζήτησα." Μα εγώ είχα ήδη σκάσει ένα πλατύ χαμόγελο και έγειρα πίσω σαν να μην άκουσα ούτε λέξη απ' όσα είπε και ένιωσα τη λύτρωση να με γεμίζει μέσα μου, όπως όταν ψάχνεις να βρεις τον τίτλο από ένα τραγούδι, ή έναν ηθοποιό, ή από μια ταινία. Και τον ξέρεις. Και το ξέρεις ότι τον ξέρεις. Και νιώθεις περίεργα, άβολα, μια χωρίς λόγο εσωτερική πίεση. Και τελικά τον βρίσκεις. Και ηρεμείς.. Ένιωσα σαν να του είχα ήδη πει τη βλακεία που μου ζητούσε και αυτό μου έφτανε. Και όλα κανονικά...
Και ξαφνικά, ξέχασα τα πάντα που γύριζαν μεσ' στο κεφάλι μου, όταν είδα... ...ένα μισόλιτρο ποτήρι φρέσκια βαρελίσια μπύρα!! Υποθέτω θα 'ταν Amstel, αν και δε μ' αρέσει ιδιαίτερα.. Με κοιτούσε σαν να μου 'κλεινε το μάτι και μου 'γνεφε, έλα έλα.. Ξέρω ότι δε μπορείς ν' αντισταθείς. Γι' αυτό είμαι εδώ.. Και εγώ χωρίς δεύτερη σκέψη όρμισα. Την έπιασα σφιχτά, την κοίταξα καλά καλά, αναρωτήθηκα για λίγο ποιος θα μπορούσε να την είχε αφήσει εδώ στη μέση ενός τσιμεντένιου δάσους και χωρίς να καλύψω την ανάγκη της απάντησης πήγα στη δεύτερη σκέψη.. 'Ω ναι. Αυτόν τον καιρό είμαι άρρωστος και η θεραπεία απαιτεί μηδέν αλκοόλ. Το ήξερα καλά. Και τόσες μέρες τώρα το τηρούσα.. Όμως ήθελα!... Και αφού το σκέφτηκα λίγο ακόμα έκανα κίνηση.. Την ήπια. Και την ήπια με τέτοια λαχτάρα, τόσο αργά και προσεκτικά μη χάσω ούτε σταγόνα, λες και ήμουν ο τύπος στη διαφήμιση με τους χυμούς Amita Motion! Μετά κοίταξα γύρω μου. Ηρέμησα. Δε με είχε δει κανείς. Τα παιδιά ήταν ακόμη εκεί να ψαχουλεύουν με περιέργεια την πραμάτεια μας, από τσάντα σε τσάντα, σαν να έψαχναν την τάπα στα τυρογαριδάκια.. Και τότε, όπως κοίταζα καθησυχασμένος ότι όλα ήταν κανονικά γύρω μου, εμφανίστηκες εσύ... Σιγά μη δεν εμφανιζόσουν.
Ήσουν σε ένα δέντρο πιο 'κει, μόνη σου καθισμένη οκλαδόν μαζί με ένα ντουλαπάκι. Πολύ μικρό, χωρίς συρτάρι. Σε πλησίασα. Κάτι έκανες, πλέον δε θυμάμαι τι, και ήσουν γυρισμένη πλάτη. Αλλά με είχες ήδη καταλάβει. Γι' αυτό ήρθες άλλωστε. Και μόλις σε άγγιξα στον ώμο με ρώτησες πως περνάμε με τα παιδιά και μου είπες πως σε παραμελώ. Και τότε ένιωσα περίεργα.. Κάτι δεν πήγαινε καλά αισθάνθηκα. Μου μιλούσες τόσο γλυκά και ήρεμα. Σαν να ήμασταν μαζί και πριν λίγο. Σαν να ήμασταν... ...όπως παλιά. Και τότε κατάλαβα. Έκανα ένα μπουσούλημα πίσω και τράβηξα το χέρι μου. Ώ ναι. Τίποτα δεν ήταν κανονικά. Πλέον ήμουν σίγουρος. ...Και τι πάει να πει κανονικά?...
Μετά ξύπνησα.
24/9/12
8 σχόλια :
Πάντα κάτι πάει στραβά... και στα όνειρα αλλά τελευταία και στην πραγματικότητα. Γιατί ποια ονομάζεται κανονική συμπεριφορά; και γιατί την αναζητούμε όταν ξυπνάμε;
δεν μ'αρέσει η Amstel...
υγ1. πες μου βήμα βήμα πως μια διεύθυνση την κάνεις link και την προσθέτεις στο κείμενο ονομάζοντάς τη όπως θες!!
υγ2. σου έχω στείλει καιρό τώρα και ένα mail δεν ξέρω αν το είδες!
Sweet truth!,
Έλα ντε.. xD
Ούτε εμένα μ' αρέσει η Amstel, αλλά επείδη λατρεύω τις μπύρες ακόμη και η χειρότερη καλή είναι. :P
Ps1 απάντηστη στο υγ2: Ουπς! Λογικά δεν το είδα γιατί έχω να μπω απ' το καλοκαίρι.. ^^'
Ζητώ ταπεινά 1066 συγγνώμη! Θα μπω αύριο να το διαβάσω και να σου απαντήσω αν δεν είναι πολύ αργά για απάντηση..
Ps2 απάντηστη στο υγ1: Κάνεις νέα ανάρτηση, γράφεις τι γράφεις και μετά πιάνεις τη λέξη ή μια φράση, που θες να μπει το link. Αφού την έχεις επιλέξη όλη, πάνω στην μπάρα εργαλείων της ανάρτησης, εκεί που βάζεις βίντεο, η εικόνα κλπ κλπ, κάπου πρέπει να γράφει "σύνδεσμος". Το πατάς και σου βάζει να γράψεις εκεί το URL απ' το link που θες να βάλεις. (URL = διεύθηνση ιστού. Πχ. www.asd.blogspot.com) Ε, κάνεις αντιγραφή, επικόλληση στο κενό που έχει εκεί (θα καταλάβεις ποιο όταν ανοίξεις το "σύνδεσμος") και όλα καλά. :)
Μετά κάνεις και ένα test αν δουλεύει το link. :P
Αν κάτι δεν πάει καλά πες..
Φιλιά! :)
Και τι πάει να πει κανονικά; δεν ξέρω ίσως είναι αυτό που είναι σύμφωνο με ένα πρότυπο, με ένα υπόδειγμα, που δεν παρουσιάζει αποκλίσεις από αυτό. Το αντίθετο του ακανόνιστου.
Όλα θα γίνουν όπως πρέπει να γίνουν! ;)
Μην ανησυχείς! απλώς αγκάλιασε τα όνειρά σου και τότε ίσως αυτά να σου χαμογελάσουν!
Υ.Γ Περαστικούλια! Και γω ήμουν και είμαι άρρωστη!
Να προσέχετε!
Φιλιά!
ΝέΜεΣις,
γεια! :D
Τι κάνεις? ^^
Ωραία έτσι που τα λες. Συμφωνώ, αλλά τι γίνεται όταν μιλάμε για υποκειμενικές έννοιες? Πιανού το κανονικά είναι το πιο σωστό τότε?
Θέλω να πω, στην πράξη, δεν φαίνεται να έχει και πολύ νόημα το "κανονικά". Γιατί τα πάντα το κάθε τι το μαθαίνεις, το χρησιμοποιείς, το ζεις όπως θες εσύ. Όπως είναι για 'σένα το κανονικά. Όχι?
Αυτό το όπως πρέπει είναι που με τρομάζει γενικότερα..
Εγώ θα τα αγκαλιάσω και άντε να δούμε..
Άντε να γίνεις γρήγορα καλά! Περαστικά επίσης. :)
Ευχαριστώ..
Φιλιά.
Το "κανονικά" είναι όπως λες κι εσύ υποκειμενικό!!!
Παρ' όλα αυτά αν την πάρουμε την λέξη ετυμολογικά, έχει να κάνει με τους κανόνες... Τώρα θα μου πεις ποιοί βάζουν τους κανόνες? Εδώ είναι λίγο ζόρικα τα πράγματα...
Θεωρητικά, τους κανόνες τους βάζουμε εμείς οι άνθρωποι συλλογικά κι έπειτα τους τηρούμε έτσι ώστε η ζωή μας να έχει μια δομή και να αποφεύγουμε την αναρχία και την αυθαιρεσία... Από την άλλη πάλι, ήρθε ποτέ εσένα κάποιος να σε ρωτήσει αν συμφωνείς με αυτούς τους υποτιθέμενα, καθολικά αποδεκτούς κανόνες??? Ή μήπως ήρθε να σε ρωτήσει κάποιος αν έχεις να προτείνεις ένα νέο κανόνα? Εμένα προσωπικά δεν ήρθε κανείς...
Με βάλανε στα μικρά κουτάκια τους κι απαιτούν απλά να χωράω...
Πως με έχεις κόψει??? Τους την κάνω την χάρη??? :Ρ
Και τώρα ας περάσουμε στα όνειρα... Φίλε μου τα όνειρα από την φύση του δεν συνάδουν με το κανονικό!!! Κι αλί κι αν βάζαμε και σ' αυτά κανόνες!!!
"Όταν κάτι δε μπορείς να το ζήσεις, φρόντισε να το δεις στον ύπνο σου! Κι όταν βλέπεις κάτι στον ύπνο σου φρόντισε να το ζήσεις!!!" ΑΓ.Selena ;)
kiss kiss
Selena,
ναι, κανόνες. Ακριβώς.
Βέβαια, είναι καλό που υπάρχει η ιδέα για κανόνες ακριβώς για τον λόγο που είπες, αλλά αν το πας γενικότερα ναι, λίγοι αναγκαστηκά βάζουν τους κανόνες (γιατί τα πολλά μυαλά πάλι δημιουργούν χάος..), ως εδώ καλά, αλλά το κακό είναι που όπως είπες και εσύ "απαιτούν απλά να χωράω".. :/
Όσο για 'σένα, δε χρειάζεται να πω τίποτα, μυρίζω πως δεν είναι και πολύ βολικό το κουτάκι... ^^
Πολύ μ' άρεσε η φράση σου. :D
Το πρώτο μέρος το φροντίζω και πίστεψέ με, υπαρβάλλω κιόλας πολλές φορές! ^^'
Το δεύτερο, εδώ μ' έπιασες αδιάβαστο.. Δύσκολα μας ζητάς..
Καληνύχτα!
:*
Συμφωνώ πως το «κανονικά», όπως και το «όμορφα-ος-η» κ.α. είναι υποκειμενικές έννοιες. Το αντικειμενικά ορθό είναι το σωστότερο και το αληθές. Λέγανε παλιά οι Σοφιστές πως δεν υπάρχει μία αλήθεια ,μα κι αν υπήρχε κανείς δεν θα τη γνώριζε, μα κι αν ακόμη την γνώριζε, δεν θα μπορούσε να την κάνει φανερή στους άλλους. Αυτό θαρρώ πως είναι εγκληματικό (με μία δόση υπερβολής) γιατί δεν μπορεί να λέμε πως τα πάντα είναι σωστά, τα πάντα είναι αληθινά. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλές αλήθειες, αλλά πολλές θεωρήσεις της μίας και μοναδικής αλήθειας. Αν θέλεις μπορώ να στο εξηγήσω μία άλλη φορά…
Δεν σε τρομάζει το ότι ότι πρέπει να γίνει θα γίνει, σε τρομάζει το ότι αυτό που θα γίνει ίσως να μην σε χαροποιήσει καθόλου… για… σκέψου το ;)
Aγκάλιασέ τα εσύ, δώσε αγάπη, κι αν αξίζει θα μείνει, θα κρατήσει! Αυτό δεν θες?!
Σε ευχαριστώ ψυχούλα! Ακόμη είμαι λιγάκι, αλλά που θα πάει, θα περάσει!
Τπτ!
Φιλιά!
ΝέΜεΣις,
συμφωνώ και διαφωνώ ίσως..
Θα ήθελα... :)
Μια άλλη φορά όπως είπες.
Και ναι, αυτό που είπες με τρομάζει.. Είναι που δε μπορείς πάντα να τα κάνεις όλα όπως θέλεις..
Μη ξεγελιέσαι, όνειρο είναι.. Και δεν είναι και πολύ κανονικό για να το πάρεις τόσο στα σοβαρά.. Όχι αυτό..
Αλλά γενικότερα ναι, κάποια όνειρα ναι, θέλω. Και αξίζουν αγκαλιά και αγάπη και βλέπουμε...
Καληνύχτα σου.
:)
Δημοσίευση σχολίου