Είχε καταστρέψει σχεδόν όλα τα νύχια της μέσα σε μια νύχτα και πλέον την πλήρωναν οι τρίχες και τα χείλη της. Ήταν ξεκάθαρα περίοδος μπόλικου στρες και εκείνος το γνώριζε καλά. Δεν ήθελε να την πιέσει κι άλλο, αλλά κάπως έπρεπε να την ταρακουνήσει. Πηγαίνεις με τέτοια φόρα που δεν προλαβαίνεις να επεξεργαστείς και να διαχειριστείς τίποτα στο πέρασμά σου, της είπε, ανοίγοντας την κουβέντα με αφορμή μία ακόμη ανησυχία της... Κάτσε λίγο πίσω, πάρε μια ανάσα και δες γύρω σου, συνέχισε. Αφουγκράσου το σώμα σου, βρες τους χρόνους που δουλεύουν καλύτερα για σένα και ακολούθα αυτούς. Δες, ακόμη και τα ζώα γύρω μας ζουν σε διαφορετικούς ρυθμούς κι όμως, είναι όλα επιτυχημένες ζωές, με την έννοια ότι καταφέρνουν να είναι αυτόνομα, να αυτοσυντηρούνται και να επιβιώνουν. Αν δεν είναι αυτό επιτυχία, εξάλλου, τι είναι? Επιπλέον, δες τι έχεις καταφέρει ως τώρα και δώσε στον εαυτό σου τον χρόνο για ευγνωμοσύνη, τον χρόνο να εκτιμήσεις την εξέλιξη και τον κόπο σου. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο και τίποτα ανούσιο. Θυμήσου τον περσινό σου εαυτό, της είπε κλείνοντας. Έχεις κάνει ήδη μεγάλη πρόοδο και σίγουρα με επιμονή μπορείς να καταφέρεις το οτιδήποτε· ο καθένας μας.
Δε μετράει η ταχύτητα,
δεν ωφελεί η σύγκριση.
Βήματα αργά.
Αρκεί να οδεύεις σταθερά
και
-να είσαι σίγουρη-
θα φτάσεις συντομότερα
απ' ό,τι πίστευες.
;)
